کشور فیلیپین
پایتخت: مانیل Manila
زبان: فیلیپینو (براساس زبان تاگالوگ) (55%) ، تاگالوگ (بیش از 20%) ، سبوانو (24%) ، ایلوکانو(11%) ، انگلیسی ، اسپانیایی ، و زبانهای محلی بیشمار.
مذهب: کلیسای کاتولیک رومی (84%) ، کلیسای آگلیپایی (4%) ، اسلام تسنن (5%)
نوع حکومت: جمهوری
مساحت: 300,000 کیلومتر مربع
خط ساحلی: 36,289کیلومتر
مختصات جغرافیایی: 13 درجه شمالی و 122 درجه شرقی
جمعیت: 83,078,000 نفر
رشد سالانه جمعیت: 1.88% درصد (July 2004 est.)
امید طول عمر: 71سال
عضویت: سازمان ملل متحد ، انجمن ملل آسیای جنوب شرقی
کد کشور: PH (PHL)
اختلاف ساعت: +08:00
واحد پول: پزوفیلیپین(Philipine peso) (PHP)
پبش شماره: 63+
شهرهای مهم: کسون,داوائو,سبو,سامبوانگا,اسای (بخشی از مجمع مانیل),کالوکان,پاکولود
پایتخت:مانیل
نوع تقسیمات کشوری:استانی
جغرافیا فیلیپین
از میان 7000 جزیره‌ی فیلیپین 2770 جزیره دارای نامی خاص هستند . «جزیره‌ی بزرگ میندانائو و لوزون قریب به دو سوم وسعت فیلیپین را تشکیل می دهند . بخش اعظم مجمع الجزایر کوهستانی و دارای جلگه های محدود ساحلی است . البته لوزن دارای جلگه‌ی مرکزی وپرجمعیتی است . زلزله پدیده ای بسیار رایج است .
رودهای عمده:کاگایان ، پامپانیا ، آبرا ، آگوسان ، ماگات ، لائوآنگ ، آنیو .
مرتفع ترین قله:کوه آپو به ارتفاع 2.954 متر .
آب و هوا:آب و هوای فیلیپین حاره‌ی دریایی با رطوبت بسیار زیاد و بارانهای سنگین است و توفندهای ردیایی بسیاری در آن بروز می کند .
تاریخ معاصر فیلیپین
در سال 1896 ناسیونالیسم رو به رشد و نارضایی از بیعدالتی اقتصادی به شورشی نافرجام علیه سلطه‌ی اسپانیاییان منجر شد در سال 1898 پس از جنگ امریکا – اسپانیا جزایر فیلیپین به امریکا واگذار شد ، اما استقرار سلطه‌ی امریکا مستلزم قهر وخشونتی بود که تا سال 1906 با مقاومت مردم روبرو شد . حضور قدرتمند و همه جانبه‌ی امریکا تأثیر عمیقی در جامعه‌ی فیلیپین بر جای نهاد که هم اکنون آمیزه ای از فرهنگ آسیایی و کاتولیسیسم اسپانیایی و سرمایه داری امریکایی را در خود دارد .
سیاست امریکا در فیلیپین بین شتاب بخشیدن یا به تعویق انداختن خودگردانی فیلیپین در نوسان بوده است . در سال 1935 مانوئل کسون رهبر ملیون به ریاست جمهوری « کشور مشترک المنافع» نیمه آزاد فیلیپین رسید . تهاجم غفلگیرانه‌ی ژاپن در سال 1941 به مدافعین امریکایی وفیلیپینی جزیره لطمه‌ی جدی وارد آورد .
ژاپن یک جمهوری دست نشانده‌ی فیلیپینی تشکیل داد اما به دنبال باز پس گیری این مجمع الجزایر توسط امریکا ، در سال 1946 یک جمهوری کاملاً مستقل فیلیپینی تشکیل شد .
در فاصله‌ی سالهای 1953 و 1957 رئیس جمهور محبوب و قدرتمند رامون ماگسایسای موفق به سرکوب چریکهای کمونیست هوکبالاهاپ گردید ، ولی مرگ او به برنامه‌ی اصلاحات ارضی پایان داد . فردیناند مارکوس (89-1917) که در 1965 به قدرت رسید دست به یک رشته برنامه های نمایشی برای توسعه زد ولی دولت او به میزان غیر قابل کنترلی دستخوش فساد مالی بود .
مارکوس فعالیتهای چریکی را دستاویزی برای حکومت سرکوبگرانه‌ی خود قرار داد. مارکوس در سال 1986 قصد تقلب در انتخابات ریاست جمهوری را داشت ولی در نتیجه‌ی شورش مردم از قدرت عزل شد و به نفع کورازان آکینو بیوه‌ی یکی از رهبران مخالف دولت که به دستور مارکوس به قتل رسیده بود ، کناره گیری کرد . دولت آکینو با چند کودتای نظامی مواجه شد و سرانجام پرزیدنت راموس رئیس جمهور منتخب مردم در سال 1992 به قدرت رسید . شورش گروههای مختلف از قبل جبهه‌ی آزادیبخش مورو (مسلمان) و ارتش نوین خلق (کمونیست) هنوز جزو مشکلات لاینحل فیلیپین است .
حکومت فیلیپین
رئیس جمهور و مجلس سنای 24 نفره – مجلس اعلای نمایندگان – با رأی تمامی افراد بالغ برای شش سال انتخاب می شوند . مجلس نمایندگان – مجلس عادی نمایندگان – متشکل است از 200 نماینده‌ی انتخابی و 50 نماینده‌ی انصابی که رئیس جمهور از میان گروه های اقلیت منصوب می نماید . تعیین اعضای کابینه با رئیس جمهور است .
احزاب عمده‌ی سیاسی عبارتند از:
•حزب آزادیخواه (لیبرال)
• حزب دموکراتیک فیلیپین – نهضت نیروی خلق
• حزب کارگر
• اتحاد برای دموکراسی
بخشی از جزیره‌ی میندانائو و مجمع الجزایر سولو خود مختاری دارند .
ناحیه خودمختار
•مسلمان نشین میندانائو
•مساحت:13.122 کیلو متر مربع .
•مرکز :کوتاباتو .
اقتصاد فیلیپین
تقریباً نیمی از نیروی کار به کشاورزی اشتغال دارد . محصولات عمده برنج ذرت است و نارگیل و نیشکر و آناناس و موز به منظور صادرات کشت می شود . صنعت الوار و چوب نیز از اهمیت زایدی برخوردار است ولی تسطیح و تراشیدن جنگلهای مشکل جنگل زدایی را ایجاد کرده است . صنایع عمده پارچه بافی ومواد غذایی و دارو سازی و تأسیسات برق است . منابع معدنی عبارتند از مس (که از اقلام عمده‌ی صادرات است ) ، طلا ، نفت ، نیکل . از منابع مهم تحصیل ارز خارجی ، پولی است که فیلیپینی های شاغل از خارج از کشور به فیلیپین می فرستند .
آموزش در فیلیپین
میزان با سوادی:7/89% (1980) .
سنین تحصیل اجباری:7 تا 13 سال .
تعداد دانشگاه:55.
