کشور کامبوج
پایتخت: پنوم پن Phnom Penh
زبان: خمر (رسمی) ، فرانسوی
مذهب: بودایی (رسمی ؛ اکثریت )
نوع حکومت: سلطنتی
مساحت: 181,040 کیلومتر مربع
خط ساحلی: 443کیلومتر
مختصات جغرافیایی: 13 درجه شمالی و 105 درجه شرقی
جمعیت: 14,067,000 نفر
رشد سالانه جمعیت: 1.8%درصد (July 2004 est.)
امید طول عمر: 48/4 سال
عضویت: سازمان ملل متحد
کد کشور: KH (KHM)
اختلاف ساعت: +07:00
واحد پول: ریل(Riel) (KHR)
پبش شماره: 855+
شهرهای مهم: با تام بانگ,کامبونگ چان
پایتخت:پنوم پن
نوع تقسیمات کشوری:استانی
جغرافیا کامبوج
مرکز کامبوج متشکل است از جلگه های حاصلخیز در دره‌ی رود مکونگ و در اطراف دریاچه‌ی تونله ساپ (دریاچه‌ی بزرگ) . در شمال و جنوب فلاتهایی قرار دارد که پوشیده از جنگل ها و علفزارهای استوایی است . کوههای پنوم کراون جنوبی در امتداد ساحل جای دارد .
رود مهم:مکونگ .
بلندترین نقطه:قله‌ی پنوم آئورال ، 1813 متر .
آب و هوا:آب و هوای کامبوج استوایی و مرطوب است . فصل بادهای موسمی (از ژوئن تا نوامبر) موجب بارش باران سنگینی در سراسر کشور می شود ، در کوه ها مجموع سالانه‌ی بارش به 5000 میلی متر می رسد .
تاریخ معاصر کامبوج
کامبوج از 1863 تحت الحمایه‌ی فرانسه بود ، و این وضع به غیر از دوران اشغال آن توسط ژاپن در جنگ جهانی دوم تا بازیابی استقلا در 1953 ادامه داشت . در طی دوره‌ی استعماری پادشاهی کامبوج اسماً کنترل را در دست داشت .
در 1955 پادشاه (کانون پرنس) نورو دوم سیهانوک استعفاء کرد تا دولت فراگیر ائتلافی را رهبری کند ، ولی نتوانست از درگیری کامبوج در جنگ ویتنام جلوگیری کند یا بیم ایالات متحد را از هواداری اش از کمونیستها ، برطرف سازد . در 1970 وی طی کودتایی به طرفداری آمریکا از قدرت برکنار شد .
این رژیم نظامی مورد حمله‌ی چریکهای کمونیستی قرار گرفت ، که در پی ایجاد آرمانشهر خودکفایی کارگری بودند . خمرهای سرخ سرانجام در 1975 به پیروزی رسیدند . تحت رهبری پول پوت آنان شهر ها را به زور تخلیه و حدود 2.000.000 نفر از هموطنانشان را قتل عام کردند . در 1978 ویتنام – دشمن سنتی کامبوج – این کشور را اشغال کرد و رژیم خمر سرخ را سرنگون ساخت خصومت میان دو کشور به خاطر هواداری متقابل هر یک از کشورهای چین و شوروی شدت یافته بود .
پس از خروج سربازان ویتنامی در 1989 نیروهای مقاومت دولت ائتلافی سه جانبه در تبعید – به رهبری پرنس سیهانوک و مشارکت خمرهای سرخ – در بسیاری از مناطق غربی و جنوبی کامبوج فعال شدند . در 1991 جناح های درگیر این کشور با طرح صلحی که شامل انتخابات آزاد و نظارت سازمان ملل و کاهش تمامی نیروهای مسلح کامبوج بود موافقت کردند .
در 1992 نیروی حافظ صلح بزرگی از سازمان ملل در این کشور مستقر شد و با مشارکت سازمان ملل در اداره‌ی امور کامبوج موافقت گردید . ولی زمانی که خمرهای سرخ عملاً از طرح صلح خارج شدند خشونت بار دیگر شدت یافت .
حکومت کامبوج
انتخابات چند حزبی ، تحت نظارت بین المللی ، برای مجمع ملی 123 نفره ای که قرار است قانون اساسی جدیدی را تدوین کند ، در 1993 برگذار گردید . اداره‌ی امور در دست دولت موجود ، با یاری سازمان ملل متحد ، باقی است . حاکمیت به طور موقت به 12 عضو شورای عالی ملی واگذار شده است . (از زمان خروج خمرهای سرخ از این شورا تعداد اعضاء به 10 نفر کاهش یافته است ) .
احزاب عمده‌ی سیاسی عبارتند از:
•« فان سین پک » (سلطنت طلب )
• جبهه‌ی آزادیبخش ملی خلق خمر (چپ گرا)
•حزب خلق کامبوج ( کمونیست سابق)
• حزب دموکرات کامپوچیا (خمرهای سرخ ) .
اقتصاد کامبوج
اشغال نظامی ، جنگهای داخلی ، کشتار دسته جمعی غیر نظامیان (از 1976 تا 1979) و الغای (موقت) پول رایج (در 1987) جملگی تا حدی باعث نابودی کامل اقتصاد شد . با کمک ویتنام از 1979 ، کشاورزی و در حدی کمتر صنعت به کندی بازسازی گشت ، اما کامبوج هنوز هم یکی از فقیر ترین کشورهای جهان باقی مانده است . میزان برداشت برنج ، که در گذشته صادر می شده ، هنوز کمتر از احتیاج اساسی خود کامبوج است
آموزش در کامبوج
میزان با سوادی:5/87% (تخمین 1991) .
سنین تحصیل اجباری:(فرضاً) 5 تا 14 سال .
تعداد دانشگاه:1.
نیروی دفاعی کامبوج
کل نیروهای مسلح : 112.000 (تخمین 1991) .
خدمت سربازی:5 سال .
