کلمبیا (Colombia)

مبارزه برای استقلال از اسپانیا (1809 تا 1819) سخت و خونین بود . تقریباً از آغاز تشکیل کلمبیا ، محافظه کاران طرفدار روحانیون و حکومت مرکزی و لیبرالهای ضد روحانیت و طرفدار حکومت فدرال برای دست یابی به کنترل امور ، مبارزاتی کرده اند که منجر به جنگ های داخلی (1899 تا 1902 و 1948 تا 1957 ) گردید که باعث کشته شدن 400.000 شد .
از 1957 لیبرالها و محافظه کاران به توافقهایی رسیده اند تا از دموکراسی شکننده ای حفاظت کنند که از جانب چریکهای چپ گرا ، جوخه های مرگ دست راستی و کارتلهای قاچاق مواد مخدر تهدید می شود . انتخابات ریاست جمهوری و مجالس قانون گذاری با ترور چندین تن از کاندیدها دچار اختلال شد ، ولی موضع سازش ناپذیر پرزیدنت ویرجیلیو بارکو و جانشینش سزار گاویریا شروع به بازدهی کرد خشونت کاهش یافته و تنی چند از قاچاقچیان بزرگ بازداشت شدند . در پیشرفتی جداگانه ، چریکهای چپ گرای پیشین – مانند مانند M-19- مبارزه‌ی مسلحانه را ترک کردند و به فعالیت سیاسی قانونی روی آوردند .