کشور گینه
پایتخت: کوناکری Conakry
زبان: فرانسوی (رسمی) ، سوسو (11%) ، فولانی (40%) .
مذهب: اسلام سنی (85%) ، اقلیتهای کاتولیک رومی و آنیمیست .
نوع حکومت: جمهوری
مساحت: 245,860 کیلومتر مربع
خط ساحلی: 320کیلومتر
مختصات جغرافیایی: 11درجه شمالی و 10 درجه غربی
جمعیت: 9,403,000 نفر
رشد سالانه جمعیت: 2.37 درصد (July 2004 est.)
امید طول عمر: 42 سال
عضویت: سازمان ملل متحد ، سازمان وحدت افریقا ، جامعه‌ی اقتصادی کشورهای غرب افریقا .
کد کشور: GN (GIN)
اختلاف ساعت: +00:00
واحد پول: فرانک گینه(Guinean Franc) (GNF)
پبش شماره: 224+
شهرهای مهم: کانکان,کیندیا
پایتخت:کوناکری
نوع تقسیمات کشوری:استانی
جغرافیا گینه
جلگه‌ی ساحلی از جنگلهای استوایی بارانی پوشیده شده است . ارتفاعات و جلگه های دورتر از ساحل پوشیده از چمنزار و خارستان است . در جنوب غرب کوه هایی جای دارد .
رودهای مهم:نیجر ، بافینگ ، کونکوره ، کوگن .
بلندترین نقطه:قله‌ی نیمبا ، 1752 متر .
آب و هوا:آب و هوا استوایی و بارندگی سنگین است . در ارتفاعات ، هوا خنک تر است .
تاریخ معاصر گینه
نفوذ فزاینده‌ی فرانسه در قرن نوزدهم ایجاد مستعمره‌ی گینه فرانسه در 1890 را در پی داشت . گینه ، بر خلاف دیگر مستعمرات فرانسه در افریقا در 1958 جدایی کامل از فرانسه را برگزید ، و در نتیجه متحمل اقدامات شدید تلافی جویانه‌ی فرانسه شد . سکوتوره (1992 تا 1984) رهبر رادیکال و اقتدار طلب گینه این کشور را منزوی کرد ، و در 1978 با فرانسه به توافق رسید . رهبران کودتای نظامی 1984 موفقیتهایی در زمینه‌ی اصلاحات اقتصادی داشته اند .
حکومت گینه
قدرت در دست « کمیته‌ی نظامی احیای ملی» است که رئیس آن رهبر کشور و رئیس دولت نیز هست کثرت گرایی سیاسی مجاز است ولی تاریخی برای برگذاری انتخابات چند حزبی برای پارلمان یک مجلس تعیین نشده است .
اقتصاد گینه
بوکیست 80% صادرات گینه را تشکیل می دهد . با این حال ، بیش از 75% نیروی کار به کشاورزی اشتغال دارد و برای صادرات موز ، روغن نخل و مرکبات و برای معیشت ذرت ، برنج و مانیوک تولید می کند . گینه با وجود غنای معدنی ، یکی از فقیر ترین کشورهای دنیاست و به کمک خارجی شدیدا‌ً وابسته است .
آموزش در گینه
میزان با سوادی:24% (1990) .
سنین تحصیل اجباری:(فرضاً) 7 تا 13 سال .
تعداد دانشگاه:2.
نیروی دفاعی گینه
کل نیروهای مسلح: 9.700 (1991) . به علاوه‌ی 9.600 شبه نظامی .
خدمت سربازی:2 سال .
