کشور میانمار(برمه)
پایتخت: رانگون Naypyidaw
زبان: برمهای ( رسمی؛ 80% )، کارن، مون، شان، کاچین
مذهب: بودایی ( 68% )
نوع حکومت: رژیم نظامی
مساحت: 676,580 کیلومتر مربع
خط ساحلی: 1.930کیلومتر
مختصات جغرافیایی: 22 درجه شمالی و 98 درجه شرقی
جمعیت: 50,549,000 نفر
رشد سالانه جمعیت: 0.47 درصد (July 2004 est.)
امید طول عمر: 60 سال
عضویت: سازمان ملل متحد
کد کشور: MM (MMR)
اختلاف ساعت: +06:30
واحد پول: کیات(Kyat) (MMK)
پبش شماره: 95+
شهرهای مهم: ماندالای,مولمین,باگو,باسین,تائنگی
پایتخت:رانگون
نوع تقسیمات کشوری:استانی
جغرافیا میانمار(برمه)
شمال و غرب میانمار کوهستانی است. در شرق و امتداد مرز تایلند فلات شان جای دارد. مرکز و جنوب کشور متشکل از زمینهای پست استوایی است.
رودهای مهم:ایراوادی، سیتانگ، مِکونگ.
بلندترین نقطه:قلة هکاکا بورازی، 5881 متر.
آب و هوا:آب وهوای برمه استوایی است، و از مه تا اکتبر درمعرض بارانهای موسمی قرار میگیرد که در جنوب، بارندگی تا 5،000 میلیمتر میرسد.
تاریخ معاصر میانمار(برمه)
میانمار که از هند تحت سلطة بریتانیا در 1937 جدا گشت، در جنگ جهانی دوم به میدان جنگ نیروهای بریتانیا و ژاپن مبدل شد. میانمار به عنوان کشوری مستقل از جامعة کشورهای مشترکالمنافع کنارهگیری کرد، و به ویژه پس از کودتای ژنرال اونهوین در 1962 تماسهای خارجی را به حداقل رساند. تلاشهای پیگیر مسلحانه برای کسب خودمختاری از سوی اقلیتهای غیربرمهای نقش ارتش را تقویت کرده است.
از 1988 تا 1989 تظاهرات برای دموکراسی، حکومت نظامیان را به مخاطره انداخت، ولی این تظاهرات سرکوب شد. به دنبال انتخابات چند حزبی 1990 نظامیان از قدرت دست نکشیدند و اعضای مهم اتحاد ملی برای دموکراسی و از آن جمله رهبر این حزب آئونگ سان سوکی را بازداشت کردند و یا تحت محدودیتهایی قرار دادند. در دهة 1990 نظامیان فعالیتشان را بر ضد جدایی طلبان با موفقیت افزایش دادند.
حکومت میانمار(برمه)
قدرت در اختیار « شورای ملی برقراری نظم و قانون » است که 19 عضو دارد و رئیس آن رهبر کشور است. قانون اساسی مادهای دارد که طبق آن مجمعی 489 نفره از حق انتخاب شورای وزیران و شورای کشور، که رئیس آن رهبر کشور خواهد بود، برخوردار است.
در آوریل 1992 طرحی دربارة قانون اساسی ارائه گردید. در مه 1990 انتخابات چندحزبی برگذار شد ولی شورای ملیِ برقراری نظم وقانون که متشکل از نظامیان است، از انتقال قدرت به « اتحادیة ملی برای دموکراسی » که اکثریت رأی را کسب کرده بود امتناع کرد.
حزب عمدة سیاسی دیگر که از پشتیبانی نظامیان برخوردار است,حزب وحدت ملی است.
اقتصاد میانمار(برمه)
برمه از لحاظ کشاورزی، چوب و مواد معدنی غنی است، ولی به دلیل ارتباطات ضعیف، عدم توسعه و شورشهای جدی از سوی تعدادی از اقلیتهای قومی، این کشور از سودبردن از منابعش ناتوان بوده است. حدود 80% نیروی کار به زراعت معیشتی میپردازد.
آموزش در میانمار(برمه)
میزان باسوادی:6/80% ( 1990 ).
سنین تحصیل اجباری:( فرضاَ ) 5 تا 10 سال.
تعداد دانشگاه:3.
نیروی دفاعی میانمار(برمه)
کل نیروهای مسلح:280،000 ( 1991 ) بهعلاوة 50،000 شبه نظامی « نیروی پلیس خلق » و 35،000 میلیشیای خلق.
خدمت سربازی:ندارد.
