هندوستان (India)

امپراتوری هندِ بریتانیا شامل پاکستان و بنگلادش امروزی بود و متشکل از سرزمینهای فرمانگذار هندِ بریتانیا و بیش از 1620 ایالت تحت‏الحمایه بود. ایالات هندی 40% مساحت هند را دربر داشت و تحت حکومت شاهزاده‏های سنتی‏شان از درجات مختلف خودمختاری برخوردار بودند. از اواسط قرن نوزدهم بریتانیاییها محتاطانه به تشویق مشارکت هندیها در ادارة مناطق هندِ بریتانیا پرداختند. رسوم بریتانیایی، خطوط آهن و زبان انگلیسی -‏ که همه را قدرت استعماری نوین‏سازی بر هند تحمیل کرد -‏ موجب قوت حس هویت هندی ورای اختلافات طبقاتی و زبانی گشت.
ولی نهایتاً معلوم شد که اختلافات دینی قویتر است. کنگرة ملی هند -‏ طلایه‏دار حزب کنگره -‏ اولین بار در 1885 و اتحادیة اسلامی در 1906 تشکیل جلسه دادند. پس از تیراندازی بدون اخطار سربازان بریتانیایی به طرف مردمی که در تظاهرات استقلال‏طلبانه شرکت داشتند –‏ کشتار آمریتسار ( 1919 ) -‏ تقاضاهای سیاسی و ملی بیشتر شد. قانون هند ( 1919 و 1935 ) خودمختاری محدودی را اعطا کرد و فدراسیون هند را به‏وجود آورد، ولی سرعت اصلاحات، انتظارات هندیها را برآورده نکرد.
در 1920، کنگره -‏ به رهبری موهنداس ( مهاتما ) کرمچند گاندی ( 1869 تا 1948 ) -‏ مبارزة بدون خشونت و عدم همکاری با مقامات بریتانیایی را شروع کرد. با این حال، روابط میان هندوها و مسلمانان پیوسته بدتر شد، و در 1940 اتحادیة اسلامی خواهان کشوری مستقل و مجزا شد.
در 1945، بریتانیای خسته از جنگ، اجتناب‏ناپذیری استقلال هند را پذیرفت. با این‏حال، اختلاف دینی موجب تقسیم این شبه‏قاره در 1947 به دو قسمت هند با اکثریت هندو -‏ تحت حکومت جواهر لعل ( پاندیت ) نهرو (1889 تا 1964 ) از حزب کنگره -‏ و پاکستان اسلامی ( شامل بنگلادش کنونی ) -‏ تحت حکومت محمدعلی جناح ( 1876 تا 1948 ) از اتحادیة اسلامی -‏ شد.
بیش از 70 میلیون هندو و مسلمان آواره شدند و از سرحدات جدید عبور کردند و هزاران نفر طی درگیریهای محلی کشته شدند. اختلاف در مورد مرزها باقی ماند. جنگ بین هند و پاکستان در سالهای 1947 تا 1949، 1965 ( برسر کشمیر ) و 1971 -‏ زمانی که بنگلادش با کمک هند از پاکستان مستقل شد -‏ درگرفت. کشمیر به واسطة خط آتش‏بس هنوز دو تکه است. در 1962، زدو خوردهای مرزی با چین نیز به وقوع پیوست.
هند در زمان نخست‏وزیری نهرو ( از 1947 تا 1964 ) به یکی از ملل پیشروی جنبش غیرمتعهدها در میان کشورهای جهان سوم مبدل شد. هند تحت نخست‏وزیری ( 1966 تا 1977 و 1980 تا 1984 ) دختر وی ایندیرا گاندی ( 1917 تا 1984 ) به حفظ مقام خود به عنوان قدرت بانفوذ منطقه ادامه داد. اما هند هنوز هم به عنوان بزرگترین دموکراسی جهان مطرح است. علی‏رغم اینکه وضع مقررات فوق‏العاده از سوی خانم گاندی طی سالهای 1975 تا 1977، تجزیه‏طلبی و ناآرامی محلی وحدت کشور را به خطر انداخته اما سیکها برای ایجاد کشوری مستقل -‏ خالستان -‏ در پنجاب به مبارزه‏ای می‏پردازند که در بسیاری مواقع به خشونت می‏انجامد. در 1984، خانم گاندی دستور حمله به معبد طلایی آمریتسار را صادر کرد. این محل از معابد مقدس سیکهاست که تندروها آن را به زرادخانه مبدل کرده بودند.
در همان سال خانم گاندی به دست محافظ سیک خود ترور شد و پسرش راجیو گاندی درمقام نخست‏وزیر ( 1984 تا 1989 ) جانشین وی گشت. وی طی مبارزات انتخاباتی 1991 ترور شد. تنش و خشونت بین هندوها و مسلمانان از زمان مبارزه برای ساخت معبدی هندو در زمین یک مسجد در شهر مقدس آیودیا افزایش یافته است. تخریب این مسجد به دست هندوهای بنیادگرا در 1992 منجر به بی‏نظمی فراوان شد.