کشور الجزایر
پایتخت: الجزیره Algires
زبان: عربی (رسمی) فرانسوی ، بربری
مذهب: اسلام سنی (رسمی)
نوع حکومت: جمهوری
مساحت: 2,384,000 کیلومتر مربع
خط ساحلی: 998 کیلومتر
مختصات جغرافیایی: 28 درجه و 00 دقیقه شمالی و 3 درجه و 00دقیقه شرقی
جمعیت: 32,852,000 نفر
امید طول عمر: 5/62 سال
عضویت: سازمان ملل متحد، سازمان وحدت آفریقا، اتحادیه عرب، سازمان کشورهای صادر کننده نفت.
کد کشور: DZ (DZA)
اختلاف ساعت: +01:00
واحد پول: دینار الجزایر (DZD)
پبش شماره: 213+
شهرهای مهم: وهران ، قسنطنیه ، عنابه، بلیده ، سطیف
پایتخت:الجزیره
نوع تقسیمات کشوری:استانی
جغرافیا الجزایر
بیش از 85 درصد مساحت الجزایر را صحرای بزرگ پوشانده است در شمال کوههای اطلس با فلات خشکی در میان قرار دارد. در جنوب شرق کوههای هقار جای دارد. در امتداد ساحل مدیترانه جلگه‌ها و سلسله کوههای کم ارتفاع قرار دارد.
رود مهم:شلف.
بلندترین نقطه:قله تهت، 2918 متر.
آب و هوا:در امتداد ساحل آب و هوا مدیترانه‌ای با تابستانهای داغ و زمستان های معتدل است و بارندگی کافی دارد. صحرای بزرگ، داغ و کم آب است.
تاریخ معاصر الجزایر
طی 1830 تا 1860 فرانسه به تدریج الجزایر را مستعمره خود کرد. در 1945 شورشهای ملی گرایانه بر ضد حکومت استعماری فرانسه بی رحمانه سرکوب شد، و در 1954 جبهه آزادیبخش ملی قیامی را شروع کرد که به جنک سختی مبدل گشت. بپا خاستن فرانسویان مهاجر به طرفداری از ادغام الجزایر با فرانسه منجر به بحرانی شد که دوگل را در فرانسه به قدرت بازگرداند (1958). به رغم دو قیام دیگر از سوی مهاجرین فرانسوی و فعالیتهای سازمان تروریستی استعمارران موسوم به سازمان ارتش سری (OAS)، الجزایر در 1962 استقلال یافت.
در 1965 احمد بن بلا (متولد 1916) نخستین رئیس جمهور کشور را سرهنگ هواری بومدین (1932 تا 1978) از قدرت خلع کرد. بومدین در نظر داشت اصول قانون اساسی سوسیالیست 1963 را دوباره برقرار کند. جانشین وی سرهنگ شالی بن جدید (متولد 1929) در اواخر دهه 1980 شروع به سوق دادن الجزایر به طرف دموکراسی کرد. در 1992 هنگامی که بنیادگرایان جبهه نجات اسلامی در دور اول انتخابات ملی چند حزبی به پیروزی بزرگی دست یافتند، دور دوم انتخابات فسخ گردید. نظامیان قدرت را در دست گرفتند و فعالیت سیاسی را لغو کردند. زمانی که بوضیاف رئیس جمهور منتصب نظامیان ترور شد تنش افزایش یافت.
حکومت الجزایر
در قانون اساسی انتخاب رئیس جمهور که رهبر اجرایی کشور است و مجمع ملی 296 نفره با رأی تمامی افراد بالغ هر 5 سال تصریح شده است. در 1992 قانون اساسی به حالت تعویق درامد و شورای نظامی – که رئیس آن رئیس جمهور نیز هست – منصوب گردید.
احزاب عمده سیاسی عبارتند از:
•جبهه نجات اسلامی (بنیادگرا، ممنوع شده،FLS)
•جبهه آزادی بخش ملی (سوسیالیست، FLN)
• جبهه نیروهای سوسیالیست (عمدتا بربر، FFS).
اقتصاد الجزایر
نفت و گاز طبیعی صادرات عمده است. فعالیت صنعتی به طور سنتی در بخش نفت و گاز بوده است. این کشور با مسایل شدید اقتصادی از جمله بیکاری فراگیر رو به رو است. نزدیک به یک چهارم جمعیت بزرگسال به کار کشاورزی مشغول هستند،
کمبود باران و زمین مناسب الجزایر را مجبور به وارد کردن دو سوم مواد غذایی لازم می‌کند. محصول عمده زمینهای کم قابل کشت گندم ، جو ، میوه و سبزی است. در حالی که در زمینهای کم آب مرتع گوسفند و بز و گاو پروش می‌یابند. توریسم به صورت منبع مهمی از درآمد ارز خارجی تبدیل شده است.
آموزش در الجزایر
میزان باسوادی:4/58% (تخمین 1990)
سنین تحصیل اجباری:6 تا 15 سال
تعداد دانشگاه:10 ، به علاوه 5 مؤسسه همطراز.
نیروی دفاعی الجزایر
کل نیروهای مسلح:500/125 (تخمین 1991).
خدمت سربازی:18 ماه
