کشور آفریقای جنوبی
پایتخت: پرتوریا (پایتخت اداری),کیپ تاون (پایتخت قانونگذاری) Peretoria
زبان: انگلیسی,آفریکانس,خوزا,زولو,سستو
مذهب: کلیسای اصلاح شده هلندی، کلیساهای مستقل افریقایی و اقلیتهای انگلیکن، متدیست، کاتولیک رومی، هندو و اسلام سنی.
نوع حکومت: جمهوری فدرال چند حزبی
مساحت: 1,222,000 کیلومتر مربع
خط ساحلی: ٢٧۹۸کیلومتر
مختصات جغرافیایی: ۲۹۰ درجه جنوبی و۲۴ درجه شرقی
نژاد: سیاه ، سفید ،رنگین پوست و آسیائی تبار
جمعیت: 45,191,000 نفر
امید طول عمر: ۶۱سال
عضویت: سازمان ملل متحد
کد کشور: ZA (ZAF)
اختلاف ساعت: +02:00
واحد پول: راند (ZAR)
پبش شماره: 27+
پایتخت:پرتوریا (پایتخت اداری),کیپ تاون (پایتخت قانونگذاری)
تقسیمات کشوری آفریقای جنوبی
,
,
,
,
,
,
,
,
نوع تقسیمات کشوری:استانی
جغرافیا آفریقای جنوبی
تنده بزرگ در پشت جلگه ساحلی ناپیوسته‌ای سر برافراشته و شامل کوههای دراکنزبرگ است. فلاتی وسیع در ناحیه مرکزی هست که در غرب پستی و بلندی و در شرق تا بیش از ۲۴۰۰ متر ارتفاع دارد. بسیاری از نواحی غربی نیمه کویری است,در حالی که شرق این سرزمین بیشتر پوشیده از علفزار استوایی (ولد) است. ولواس بی سرزمینی محصور در ساحل نامیبیا است.
رودهای مهم:اورانژ، لیموپو، وال.
بلندترین نقطه:اینجا سوتی، ۳۴۰۸ متر
آب و هوا:افریقای جنوبی آب و هوایی نیمه استوایی دارد که تنوع منطقه‌ای آن بسیار زیاد است، گرمترین مدت سال بین دسامبر و فوریه است. بالاترین میزان بارندگی در ساحل شرقی روی می‌دهد، ولی بیشتر این سرزمین خشک است.
تاریخ معاصر آفریقای جنوبی
سیاهپوستان افریقایی بسیار پیش از زمان آغاز اسکان سفیدپوستان در متسعمره کیپ تاون در ۱۶۵2 در سرزمینی که اکنون افریقای جنوبی است استقرار یافته بودند. غلبه کامل بر جوامع افریقایی محلی تا اواخر قرن نوزدهم میسر نشد.
بریتانیا کیپ را در سال ۱۸۱۴ به دست آورد,برده داری را در سال ۱۸۴۳ منسوخ و ناحیه ناتال را درسال۱۸۳۳ ضمیمه ساخت .
بوئرها (یا آفریکانرها),از تبار پروتستانهای هلندی و فرانسوی – در مهاجرت بزرگ (۱۸۳۵ تا ۱۸۳۷) به نواحی دور از ساحل رفتند و جمهوریهای ترانسوال و ایالت آزاد اورنژ را تأسیس کردند. پس از کشف الماس در سال ۱۸۶۷ و طلا در سال ۱۸۸۶,بوئرها (افریکانرها) نیز به رهبری پل گروگر (۱۸۲۵تا ۱۹۱۴) ، رئیس جمهور ترانسوال – در برابر سعی بریتانیا در ضمیمه کردن جمهوریهایشان مقاومت کردند. در این جمهوریها کوچ نشینان بریتانیایی از حقوق سیاسی محروم بودند. این امر موجب بروز جنگ بوئردر سالهای ۱۸۹۹ تا 1۱۹۰۲گردید. آفریکانرها هر چند این جنگ را باختند، ولی زمانی که اتحادیه افریقای جنوبی ۱۹۱۰در سال تشکیل شد که از نظر سیاسی غالب بودند.
ایجاد کنگره ملی افریقا (ANC) در ۱۹۱۲ اعتراضی بود به برتری سفیدان، و در دهه ۱۹۲۰ اعتراض سیاهان در صنایع رایج بود. افریقای جنوبی به صورت متحد بریتانیا وارد جنگ جنوبی به صورت متحد بریتانیا وارد جنگ جهانی اول شد و پس از نبردی کوتاه در سالهای (۱۹۱۴تا۱۹۱۵) جنوب غربی (نامیبیا) متعلق به آلمان را به دست آورد.
پس از جنگ نیز این سرزمین تحت اداره افریقای جنوبی درآمد. افریقای جنوبی,تحت رهبری ژنرال و یان کریستیان اسماتس در سالهای ۱۸۷۰ تا ۱۹۵۰؛ نخست وزیر از ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۴ و از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۸علی رغم مخالفت شدید افریکانرها,در جنگ جهانی دوم به متفقین پیوست.
پس از به قدرت رسیدن حزب ملی (افریکانر) در ۱۹۴۸تبعیض نژادی در پیروی از سیاست آپارتاید (توسعه مجزا) افزایش یافت و سیاهان را از حقوق مدنی محروم ساخت، امکانات و مناطق مسکونی را بر حسب نژاد تفکیک کرد و حقوق سیاسی سیاهان را به زادبومهای تحت نظارت (بانتوستانها) محدود ساخت. مخالفت سیاهان به دنبال قتل عام تظاهر کنندگان در شارپ ویل سرکوب شد و دولت هندریک و رووئرد که در سالهای ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۶ نخست وزیربود کنگره ملی افریقا را ممنوع کرد .
فشار بین المللی بر ضد آپارتاید افزایش یافت. در ۱۹۶۱ افریقای جنوبی از جامعه کشورهای مشترک المنافع کناره گیری کرد. اکثر اعضا این جامعه به پافشاری برای وضع تحریمهای اقتصادی بر ضد افریقای جنوبی ادامه می‌دهند. در ۱۹۶۶ سازمان ملل متحد قیموت افریقای جنوبی بر جنوب غرب افریقا (نامیبیا) را لغو کرد ولی افریقای جنوبی به ایجاد مانع بر سر راه دست یابی این سرزمین به استقلال ادامه داد.
در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ مخالفت سیاهان احیاء شد و با اعتصابات، قیام سووتو در سال ۱۹۷۶ خرابکاری و ظهور جنبش آگاهی سیاهان ابراز گردید.
سربازان افریقای جنوبی در جنگ داخلی آنگولا بر ضد دولت مارکسیست لنینیست در سال ۱۹۸۱ مداخله کردند و در نامیبیا بر ضد چریکهای ملی گرای سیاهپوست سواپو فعال بودند.
پ.و.ب.تا (متولد ۱۹۱۶؛ نخست وزیر از ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۴ و رئیس جمهور از ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۹) حقوق سیاسی را به جوامع رنگین پوست و هندی اعطاء کرد و اصلاحات جزئی را برای سیاهپوستان به مورد اجرا گذاشت.
با این حال، در ۱۹۸۶,در مقابل تداوم ناآرامی نیز بوتا حالت فوق العاده اعلام کرد,که تحت آن مطبوعات به شدت سانسور گردید،
گردهمایی های بسیاری از تشکلات منع شد و شمار زندانیان سیاسی – از جمله کودکان – شدیدا افزایش یافت. جانشین وی ف.و.دوکلرک بعضی از زندانیان عضو کنگره ملی افریقا را آزاد کرد و با انتخابات تحت نظارت سازمان ملل متحد در نامیبیا برای کسب استقلال در آن سرزمین موافقت کرد
. در ۱۹۹۰ دوکلرک ممنوعیت کنگره ملی افریقا را لغو کرد و رهبر زندانی آن نلسون ماندلا (متولد١٩١٨) را آزاد ساخت. در ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ مذاکرات بین دولت و رهبران سیاهپوست منجر به برچیدن ساختار قانونی آپارتاید شده است.
زد و خورد میان طرفداران کنگره ملی افریقا و اینکاتا در شهرکهای سیاهان موجب نگرانی گردیده است. مذاکرات درباره قانون اساسی جدید چند نژادی به طور نامنظم ادامه داشت ولی جنبش سفیدپوستان راست گرا بر ضد تقسیم قدرت در حال توسعه است
حکومت آفریقای جنوبی
دولت انتقالی جدیدی بر مبنای تقسیم قدرت و شامل ریاست جمهوری اشتراکی و مجلس مؤسسان چند نژادی در دست مذاکره است. پارلمان متشکل از سه مجلس است و برای پنج سال انتخاب می‌شود. مجلس تجمع منتخب از سوی افراد بالغ سفیدپوست و مجلس نمایندگان از سوی رأی دهندگان رنگین پوست (نژاد مخلوط) مستقیما انتخاب می‌شوند، و مجلس وکلا از سوی رأی دهندگان هندی انتخاب می‌شوند. رئیس جمهور کشور,که کابینه را انتصاب می‌کند,توسط هیأتی برگزیده می‌شود که در آن اعضای مجلس تجمع (سفیدپوستان) در اکثریت هستند.
سیاهپوستان هیچ رأی پارلمانی ندارد، ولی مجامع قانونگذاری ده زادبوم را انتخاب می‌کنند. افریقای جنوبی به چهار تا از این زادبومها استقلال اعطا کرده ولی این امر را جامعه بین الملل به رسمیت نشناخته است,طی ۱۹۹۳ این زادبومها عملادوباره به افریقای جنوبی ملحق شد.
ایالات آفریقای جنوبی
ناممساحت(کیلومتر مربع)مرکز
کیپ۶۴۱۳۷۹کیپ تاون (کاپستات)
ناتال۵۵۲۸۱پیتر ماریتسبورگ
اورانژایالت آزاد (اورانیا فریاستات)۱۲۷۳۳۸بلوم فونتین
ترانسوال۲۲۷۰۳۴پرتوریا
زادبومها
ناممساحت(کیلومتر مربع)مرکز
بوفوتاتسوانا(زادبومی مستقل)۴۴۰۰ماباتو
سبسکی(زادبومی مستقل)۸۵۰۰بیشو
گازانکولو۶۵۶۵گیانی
کانگوانه۳۸۲۳لوئی ویل
کواندبله۳۲۴۴سیابوسوا
کوازولو۳۶۰۷۴اولوندی
لبووا۲۱۸۳۳لبوواکگومو
کواکو۶۵۵پوتادیتابا
ترانسکی(زادبومی مستقل)۴۱۰۰۲اومتاتا
وندا(زادبومی مستقل)۶۶۷۷تاهویاندو
احزاب عمده سیاهپوستان:
•کنگره ملی افریقا (عمدتا خوزا)
•جنبش اینکاتا (عمدتا زولو)
احزاب مهم سفیدپوستان:
•حزب ملی (محافظه کار)
•حزب دموکرات (میانه رو)
•حزب محافظه کار (راست گرا)
اقتصاد آفریقای جنوبی
این کشور بزرگ‌ترین صادر کننده طلا,که معمولا حدود ۴۰% صادرات افریقای جنوبی را تشکیل می‌دهد – در جهان است و از تولید کنندگام عمده اورانیوم، کرومیت، سنگ سرمه، پلاتین و زغال سنگ (که سه چهارم نیاز کشور به انرژی را تأمین می‌کند) است. بخش صنعتی شامل صنایع شیمیایی، غذایی، نساجی، وسایل نقلیه موتوری و مهندسی برق است. کشاورزی و دامداری یک سوم صادرات افریقای جنوبی راتشکیل می‌دهد و تولیدات آن شامل میوه، شراب، پشم و ذرت است. سطح زندگی در این کشور در قاره افریقا بالاترین است ولی توزیع آن میان سفیدپوستان و غیر سفیدپوستان بسیار نابرابر است. انصراف بعضی از سرمایه گذاران خارجی تلاش به سوی خودکفایی را افزایش داده است.
آموزش در آفریقای جنوبی
میزان باسوادی:سفید پوستان۹۳ %، آسیاییها ۷۱%، رنگین پوستان ۶۲2%، سیاهپوستان ۳۲%.
سنین تحصیل اجباری:۷ تا ۱۶ سال (برای کودکان سیاهپوست ۷ تا۱۱ سال).
نیروی دفاعی آفریقای جنوبی
خدمت سربازی:۱ سال (سفیدپوستان).
