کشور پاپواگینه نو
پایتخت: پورت مورزبی Port Moresby
زبان: انکلیسی (رسمی )، انگلیسی محلی ، موتو، و بیش از 700 زبان محلی دیگر
مذهب: کاتولیک رومی(33%) ، کلیساهای مختلف پروتستان(بیش از 60)
نوع حکومت: سلطنتی مطابق قانون اساسی پارلمان
مساحت: 462,840 کیلومتر مربع
خط ساحلی: 5,152کیلومتر مربع
مختصات جغرافیایی: 6درجه جنوبی و 147 درجه شرقی
جمعیت: 5,889,000 نفر
رشد سالانه جمعیت: 2.3% درصد(July 2004 est.)
امید طول عمر: 54سال
عضویت: سازمان ملل متحد ، جامعه کشور های مشترک المنافع، جامعه کشور های جنوب اقیانوس آرام.
کد کشور: PG (PNG)
اختلاف ساعت: +10:00
واحد پول: کینا(kina) (PGK)
پبش شماره: 675+
شهرهای مهم: لائه,مادانگ,وواک
پایتخت:پورت مورزبی
نوع تقسیمات کشوری:استانی
جغرافیا پاپواگینه نو
جلگه های عریض با تلاقی مرکز کوهستانی پاپوا گینه نو را احاطه کرده است . در شرق کشور مجمع الجزایر بیسمارک ( شامل جزایر نیو بریتان ، نیو آیرلند و آدمیرالتی) و جزایر سلیمان شمالی (از جمله بوگن ویل) قرار دارد.
رود های مهم:فلای ( با استریکلند) ، سپیک .
بلند ترین نقطهک کوه ویلهلم، 4509 متر.
آب و هوا:آب و هوای این کشور با دمای بالا و باران سنگین موسمی,استوایی است.
تاریخ معاصر پاپواگینه نو
تا 1828 اروپاییها کوششی در استعمار این سرزمین نکردند. در این سالها هندیها مدعی مالکیت غرب گینه نو شدند. در 1884 جنوب شرق این سرزمین تحت الحمایه بریتانیا گشت و در 1906 با نام جدید پاپوا به استرالیا واگذار شد.
در 1884 شمال شرقی گینه نو تحت اداره آلمانیها رفت. ولی در 1914 به اشغال نیروهای استرالیا درآمد. از 1942 تا 1945 نیروهای ژاپنی گینه نو و بخشی از پاپوا را اشغال کردند. در 1949 استرالیا اداره این سرزمینها را ادغام کرد و این کشور در 1975 با نام پاپوا گینه نو استقلال یافت.طی 1990 تا 1992 جزیره بوگن ویل کوشید تا جدا گردد. در 1992 نبرد در این جزیره فروکش کرد و مذاکرات صلح آغاز گردید.
حکومت پاپواگینه نو
109 عضو پارلمان برای دوره‌ای پنج ساله با رای تمامی افراد بالغ انتخاب می گردند. ملکه بریتانیا حکمران پاپوا گینه نو نیز هست و نماینده وی یعنی فرماندار کل شخصی را به نخست وزیری انتصاب می کند که به پارلمان پاسخگوست.
احزاب عمده سیاسی عبارتند از:
•جنبش دموکراتیک خلق
• حزب پانگو
• حزب ملی
• حزب متحد
اقتصاد پاپواگینه نو
بیش از 80% نیروی کار به کشاورزان اشتغال دارد(عمدتا زراعت معیشتی ) و صادرات کشاورزی شامل روغن نخل، مغز نارگیل ، کا کائو است . محور اصلی اقتصاد کشور مواد معدنی است، از جمله ذخایر بزرگ مس، طلا، نقره و نفت میباشد.
آموزش در پاپواگینه نو
میزان با سوادیک 52% (1990).
سنین تحصیل اجباری:تحصیل اجباری نیست.
تعداد دانشگاه:2.
نیروی دفاعی پاپواگینه نو
کل نیروهای مسلح:840/3 (1991) به علاوه 600/4 پلیس شبه نظامی مرزی.
خدمت سربازی:ندارد.
ایالات پاپوا گینه نو
نام ایالتمساحت(کیلومتر مربع)مرکز
انگا12,800واباگ
اورو(ایالت شمالی سابق)22,800پوپوندتا
ایالت غربی 99,300دارو
ایالت مرکزی29,500پورت مورزبی
سپیک شرقی42,800وواک
سلیمان شمالی (بوگانویل سابق)9,300آراوا(بوکا)
سنداون(سپیک غربی سابق)36,300وانیمو
سیمبو (چیمبو سابق) 6,100کوندیاوا
گلف 34,500کرما
مادانگ 29,000مادانگ
مانوس 2,100لورنگائو
موروبه34,500لئه
میلن بی14,000آلوتائو (سامارا)
نیو آیرلند9,600کاوینئنگ
نیو بریتان شرقی15,500رابائول
نیو بریتان غربی 21,000کیمبه
هایلندز جنوبی23,800مندی
هایلندز شرقی 11,200گوروکا
هایلندز غربی 8,500مائونت هگن
ناحیه پایتخت ملی 240پورت مورزبی
هر کدام از 20 ایالت دولت محلی خود را دارد.
