کشور آلبانی
پایتخت: تیرانا Tirana
زبان: زبان:آلبانیایی (لهجه‌هی قگ و توسک). توسک زبان رسمی است
مذهب: اسلام سنی (۲۰%). اقلیتهای کوچک ارتودوکس یونانی و کاتولیک رومی,از ۱۹۶۷ تا ۱۹۹۰ پرداختن به دین ممنوع بود.
نوع حکومت: جمهوری
مساحت: 28,750 کیلومتر مربع
خط ساحلی: ۳۶۷ کیلومتر
مختصات جغرافیایی: ۱ ۴ درجه شمالی و ۲۰ درجه شرقی
جمعیت: 3,130,000 نفر
امید طول عمر: ۱،۷۲ سال
عضویت: سازمان ملل متحد,کنفرانس امنیت و همکاری در اروپا
کد کشور: AL (ALA)
اختلاف ساعت: +01:00
واحد پول: لک (ALL)
پبش شماره: 355+
شهرهای مهم: دوراس,الباسان,اشکودار,والوار
پایتخت:تیرانا
نوع تقسیمات کشوری:استانی
جغرافیا آلبانی
در نواحی پست ساحلی بیشتر کشاورزی کشور انجام می‌شود. سلسله کوهها بخش اعظم مسات آلبامی را در بر دارند.
رودهای مهم:سمانی، درینی ویوسا.
بلندترین نقطه:کوه کوراب۲۷۵۱ متر.
آب و هوا:در امتداد ساحل تابستانها داغ و خشک و زمستانها ملایم و مرطوب اسن. در مناطق کوهستانی تابستاتها به همان اندازه گرم ولی زمستانها بسیار سرد است.
تاریخ معاصر آلبانی
استقلال از امپراتوری عثمانی در ۱۹۱۲ اعلام شد. این کشور در جنگ جهانی اول و جنگ بالکان اشغال گشت. تشکیل دولتی با ثبات در محدوده مرزهای به رسمیت شناخته شده تا دهه۱۹۲۰ به وقوع نپیوست. آلبانی در سال های میان دو جنگ جهانی تحت سلطه احمد زوگو (۱۸۹۵تا۶۱ ۱۹) بود، وی در۱۹۲۸ خود را (با عنوان زوگ اول) پادشاه خواند و از وامهای ایتالیا برای توسعه کشور بینوایش استفاده کرد و با حملة موسیلنی در ۱۹۳۹ از کشور گریخت. پس از عقب نشینی نیروهای آلمانی در سال ۱۹۴۴ پارتیزانها به رهبری کمونیستها قدرت را به دست آوردند.
این رژیم، تحت رهبری انور خوجه ، به نوین سازی به روش استالینی پرداخت و به ترتیب با یوگوسلاوی، شوروی و چین هم پیمان شد و سپس در ۱۹۷۸ خودکفایی و انزوا را در پیش گرفت. در۱۹۹۰، مبارزة قدرت درون حزب حاکم کمونیست منجر به پیروزی جناح لیبرال تر به رهبری پرزیدنت آلیا شد و وی برزنامه اصلاحات اقتصادی و سیاسی و اجتماعی را به مورد اجرا گذاشت. در انتخابات چند حزبی که در آوریل ۱۹۹۱ برگذار شد حزب کمونیست اکثریت آراء را حفظ کرد ولی (تحت نام حزب سوسیالیست) در۱۹۹۲ شکست خورد.
حکومت آلبانی
رئیس جمهور و۱۴۰ عضو مجمع تحت نظام تعیین تعداد نمایندگان به نسبت جمعیت هر منطقه با رأی تمامی افراد بالغ برای چهار سال انتخاب می‌شوند. مجمع نخست وزیر و شورای وزیران را انتخاب می‌کند.
احزاب عمدة سیاسی عبارتند از:
•حزب دموکرات (میانه رو)
•حزب سوسیالیست (کمونیست سابق)
اقتصاد آلبانی
آلبانی نیز بر معیارهای اروپایی فقیر است. اقتصاد که هنوز غالباً در تملک دولت است بر اساس کشاورزی و صادرات کروم استوار است. در۱۹۹۰ آلبانی به انزوای اقتصادی خود خواسته پایان داد و تقاضا ی کمک مالی، فنی و انساندوستانه از خارج کرد. با این حال دستخوش قحطی، مهاجرت شهروندان و از هم پاشی بیشتر زیر بنای صنعتی شده است.
آموزش در آلبانی
میزان باسوادی:این آمار موجود نیست.
سنین تحصیل اجباری:۷ تا ۱۵ سال.
تعداد دانشگاه:۱.
نیروی دفاعی آلبانی
خدمت سربازی:نیروی زمینی ۲ سال؛ نیرو های هوایی و دریایی و واحدهای شبه نظامی۳سال.
