کشور زلاندنو
پایتخت: ولینگتون Wellington
زبان: انگلیسی (رسمی) مائوری
مذهب: انگلیکن (24%) ، پرسبیتری (18%) ، کاتولیک رومی (15%) ، متدیست (5%)
نوع حکومت: دموکراسی مبتنی بر پارلمان
مساحت: 271,000 کیلومتر مربع
خط ساحلی: 15,134کیلومتر
مختصات جغرافیایی: 41 درجه جنوبی و 174 درجه شرقی
جمعیت: 4,113,000 نفر
رشد سالانه جمعیت: 1.05%درصد (July 2004 est.)
امید طول عمر: 74/5 سال
عضویت: سازمان ملل متحد ، جامعه‌ی کشورهای مشترک المنافع ، پیمان امنیت اقیانوس آرام ، جامعه‌ی کشوریهای جنوب اقیانوس آرام ، سازمان همکاری اقتصادی و توسعه .
کد کشور: NZ2 (NZL)
اختلاف ساعت: +12:00
واحد پول: دلار نیوزلند(New Zealand Dollar) (NZD)
پبش شماره: 64+
شهرهای مهم: اوکلند,کرایست چرچ,ماناکائو و نورث شور,هامیلتون,نیپیر ویت هِستینگز,دانیوین,پالمرستون نورث,روتورا,اینورکارگیل,نیو پلیموث,نلسون,وانگارئی,وانگانوئی
پایتخت:ولینگتون
نوع تقسیمات کشوری:استانی
جغرافیا زلاندنو
در جزیره‌ی جنوبی این کشور,کوه های آلپ جنوبی از شمال تا جنوب امتداد دارد ، و در جنوب غرب به ساحل دندانه وار فیوردلند می رسد .
جلگه های کنتربری در شرق کوه ها قرار دارد . جزیره‌ی شمالی بیشتر تپه ای است با کوه های تک افتاده از جمله آتشفشانها – که دو تایشان فعالند – زمینهای پست جزیره‌ی شمالی بیشتر در نواحی ساحلی و دره‌ی وایکاتو محدود است .
رودهای مهم:وایکاتو ، کلوته ، وایهو ، رانگیتایکی ، موکائو ، وانگانوئی ، ماناواتو.
بلندترین نقطه:قله‌ی کوک 3764 متر ارتفاع داشت .
آب و هوا:آب و هوای این کشور معتدل است,هر چند شمال گرمتر است . بارندگی تقریباً در همه جا فراوان است ، ولی میزان آن در حد بالای با ارتفاع و محل متغیر است ، و تا بیش از 6350 میلی متر در ساحل غربی جزیره‌ی جنوبی می رسد .
تاریخ معاصر زلاندنو
جزیره‌ی شمالی را رؤسای قبیله ای مائوری تحت پیمان وایتاگی (1840) به دولت بریتانیا واگذار کردند ، در حالی که جزیره‌ی جنوب بر اساس حق کشف مورد ادعا قرار گرفت . زلاندنو به عنوان بخشی از ویلز جدید جنوبی اداره می شد. در 1841 دولت استعماری مجزایی تشکیل شد .
در دهه‌ی 1840 مائوریها ، که اکثرشان در جزیره‌ی شمالی زندگی می کنند ، مقاومت مسلحانه‌ی شدیدی نسبت به استقرار بریتانیاییها نشان دادند,در دهه‌ی 1850 همچنان که استعمارگران جویای زمین بیشتری بودند و رؤسای مائوری به طور فزاینده ای از فروش آن امتناع می کردند ،
روابط بین مائوریها و مهاجران سفید پوست وخیم تر شد . وقتی که برای راندن مائوریها از زمینهای مورد اختلاف از سربازان استفاده شد ،
جنگ در گرفت (1860) . نبرد طی بیشتر این دهه در جزیره‌ی شمالی ادامه یافت و جنگ چریکی در کینگ کانتری – در مرکز جزیره‌ی شمالی – تا 1870 سرکوب نشد . جنگهای مائوری استقرار اروپائیان را در جزیره‌ی شمالی به تعویق انداخت ،
در حالی که – در ربع آخر قرن نوزدهم – کشف طلا و شروع استفاده از کشتی های یخچال دار برای صدور گوشت و لبنیات ، استعمار و اقتصاد جزیره‌ی جنوبی را شدیداً برانگیخت . با این حال ، در اوایل قرن بیستم ، جزیره‌ی شمالی بار دیگر اهمیت بیشتری یافت ، و در 1991 مهاجرت از بریتانیا جمعیت این کشور را به یک میلیون افزایش داده بود .
مهاجران بعدی اکثراً از بریتانیا بوده اند ، هر چند جوامع بزرگی از ساموا ، جزیره‌ی کوک ، یوگوسلاوی و هلند وجود دارند . دولتهای لیبرال (1891 تا 1912) اصلاحات و اقدامات اجتماعی جدید بسیاری را اجرا کردند ، از جمله حق رأی برای زنان (1893) و اولین صندوق مستمری سالخوردگان در جهان (1898) در 1907 حق خود مختاری به این سرزمین اعطاء شد ،
هر چند این کشور تا 1947 استقلال خود را به طور رسمی تأیید نکرد . در جنگ جهانی اول ، زلاندنو به صورت متحد بریتانیا در اروپا جنگید و در لشکر کشی فاجعه آمیز متفقین به شبه جزیره‌ی گالیپولی ، طی نبرد بر ضد ترکیه (1915) ، به افتخار نائل شد .
در 1941 ، وقتی ژاپن وارد جنگ جهانی دوم شد ، امنیت نزدیک تر زلاندنو به خطر افتاد . نقش مهمی که امریکا در جنگ اقیانوس آرام ایفاء کرد موجب اتحاد پس از جنگ زلاندنو با استرالیا و امریکا در پیمان امنیت اقیانوس آرام (آنزوس) شد و این کشور برای پشتیبانی از امریکا به ویتنام سرباز اعزام کرد .
ورود بریتانیا به جامعه‌ی اروپا در 1973 دسترسی تولیدات کشاورزی و دامداری زلاندنو را به جایی که بازار اصلی آنها بود محدود ساخت . از آن زمان زلاند نو مجبور بوده است که بازارهای جدیدی را به ویژه در خاور دور و میانه پیدا کند .
تحت حکومت حزب کارگر (1972 تا 1975 و 1984 تا 1990) ، این کشور سیاست خارجی و دفاعی مستقلی را اتخاذ کرد . ممنوع ساختن ورود کشتی هایی که از سوخت هسته ای استفاده ، یا جنگ افزارهای هسته ای حمل می کنند در آبهای زلاندنو نقش این کشور را در مقام عضو کامل پیمان آنزوس زیر سؤال برد .
حکومت زلاندنو
97 عضو مجلس نمایندگان به نمایندگی از حوزه های انتخاباتی تک نماینده ای که چهارتایشان رأی دهندگان و نمایندگان مائوری دارد,با رأی تمامی افراد بالغ برای سه سال انتخاب می شوند .
قرار است نظام انتخاباتی تعیین تعداد نمایندگان به نسبت جمعیت هر منطقه برقرار گردد. ملکه‌ی بریتانیا حکمران زلاندنو نیز هست و نماینده‌ی او فرماندار کل است که شخصی را به نخست وزیری انتصاب می کند که از پشتیبانی اکثریت در مجلس برخوردار است . نخست وزیر نیز ، کابینه ای را انتصاب می کند که به مجلس پاسخگوست.
احزاب عمده‌ی سیاسی عبارتند از:
•حزب کارگر
• حزب ملی (محافظه کار)
سرزمین جزیره ای
نام سرزمینمساحت(کیلومتر مربع)مرکز
توکلاو 13مرکزی وجود ندارد ؛ هر کدام از آنها مرکز اداره‌ی خود را دارد
سرزمین های وابسته‌ی زلاندنو
سرزمین های پیوسته‌ی زلاندنو
•جزایر کوک (گروهی متشکل از 15 جزیره در جنوب اقیانوس آرام)
oمساحت:234 کیلو متر مربع .
oمرکز: آواروا 5.000 (تخمین 1985).
•نیوئه (جزیره ای در جنوب اقیانوس آرام)
oمساحت:259 کیلو متر مربع .
oمرکز:آلوفی 1.000(تخمین 1989).
اقتصاد زلاندنو
بیشتر درآمد حاصله از صادرات زلاندنو ز بخش کشاورزی و دامداری است و کالاهای عمده گوشت و پشم و لبنیات است . جنگل داری در حال توسعه است و صنعت مهم کاغذ و خمیر را تأمین می کند . این کشور بجز زغال سنگ ، لیگنیت ، گاز طبیعی و طلا منابع طبیعی کمی دارد .
هر چند توانایی بالقوه‌ی آن در تولید نیروی هیدروالکتریک مورد بهره برداری قرار گرفته است تا برق ارزان و فراوان را – پایه ای مهم برای صنایع تولیدی زلاندنو – تولید کند . گاز طبیعی – از میدان کاپونی در جزیره‌ی شمالی و میدان مائوی در دریای نزدیک ساحل تاراناکی – به سوخت مایع تبدیل می گردد . زلاندنو به رغم وجود بازار داخلی کوچک و دور بودن از قدرتهای عمده صنعتی ، از سطح زندگی بالایی برخوردار است .
آموزش در زلاندنو
میزان با سوادی: تقریباً 100%.
سنین تحصیل اجباری: 6 تا 15 سال .
تعداد دانشگاه: 7.
نیروی دفاعی زلاندنو
کل نیروهای مسلح:11.300 (1991) .
خدمت سربازی:ندارد .
