کشور زیمباوه
پایتخت: هراره (سالزبری سابق) Harare
زبان: انگلیسی (رسمی) ، شونا ، اندِبِله.
مذهب: آنیمیست (42%) ، انگلیکن (30%) ، کاتولیک رومی (15%) ، پرسبیتری .
نوع حکومت: جمهوری
مساحت: 390,750 کیلومتر مربع
خط ساحلی: خط ساحلی ندارد
مختصات جغرافیایی: 20 درجه جنوبی و 30 درجه شرقی
جمعیت: 13,010,000 نفر
رشد سالانه جمعیت: 0.68% درصد (July 2004 est.)
امید طول عمر: 63 سال
عضویت::سازمان ملل متحد ، جامعه‌ی کشورهای مشترک المنافع ، سازمان وحد افریقا ، کنفرانس هماهنگی توسعه در جنوب افریقا .
کد کشور: ZW (ZWE)
اختلاف ساعت: +02:00
واحد پول: دلار زیمباوه(Zimbabwean Dollar) (ZWD)
پبش شماره: 263+
شهرهای مهم: بولاوایو,چیتونگ ویزا,گوئلو,موتاره
پایتخت:هراره (سالزبری سابق)
نوع تقسیمات کشوری:استانی
جغرافیا زیمباوه
مرکز زیمبابوه متشکل است از رشته کوه هایوِلد که تا حدود 1200 الی 1500 متر ارتفاع دارد . در جنوب غرب و شمال شرق هایوِلد فلاتهای میدل ولد و لو ولد جای دارد .
رودهای مهم:زامبِزی ، لیمپوپو ، سابی .
بلندترین نقطه:قله‌ی اینیانگانی ، 2592 متر .
آب و هوا: آب و هوا در زمین های پست استوایی و در ارتفاعات نیمه استوایی است . از ژوئن تا سپتامبر فصل خشک مشخصی وجود دارد .
تاریخ معاصر زیمباوه
از دهه‌ی 1830 این منطقه را شکارچیان ، مبلغان مذهبی و جویندگان معدن بریتانیایی و بوئر مورد نفوذ قرار دادند . در دهه‌ی 1830 این منطقه به اشغال «شرکت افریقای جنوبی بریتانیا»ی سِسیل رودز در آمد . ارتفاعات ناحیه ای که بعد ها رودزیای جنوبی خوانده شده به اسکان کشاورزان سفید پوستی در آمد که افریقاییها را از زمین محروم و آنان را به نیروی کار ارازن تبدیل کردند .
در 1923 بریتانیا اداره‌ی این سرزمین را از شرکت تحویل گرفت و به مهاجران سفید پوست خودگردانی اعطا کرد . پس از جنگ جهانی دوم مهاجرت از بریتانیا و افریقای جنوبی افزایش یافت ، ولی نسبت جمعیت افریقایی به سفید پوست هنوز بیش از 20 به 1 بود . تبعیض نژادی موجب تحریک ملی گرایی افریقایی در آغاز به رهبری جاشوا نکومو ( متولد 1917) گردید .
در 1953 رودزیای جنوبی – با رودزیای شمالی (زامبیا) و نیاسالند (مالاوی)- فدراسیون افریاقای مرکزی را تشکیل نداد . زمانی که این فدراسیون منحل شد (1963) بریتانیا از اعطای استقلال به گردانندگان سفید پوست رودزیای جنوبی بدون پیشرفت به سوی حکومت اکثریت سرباز زد .
در 1965 حکومت سفید پوستان به رهبری یان سمیت (متولد 1919) به طور یک جانبه اعلام استقلال کرد و نام کشور را به روزیا تغییر داد . مخالفت داخلی سرکوب شد و بر تحریکهای اقتصادی بین المللی غلبه گردید ولی جنگهای چریکی از سوی ملی گرایان افریقایی در دهه‌ی 1970 به طور روز افزونی مؤثر افتاد . در 1979 اسمیت مجبور به قبول حکومت اکثریت شد ،
ولی قانون اساسی که ارائه کرد نه برای اتحاد خلق افریقایی زیمبابوه (ZAPU) به رهبری جاشوا نکومو و نه برای اتحاد ملی افریقایی زیمبابوه (ZANU) به رهبری رابرت موگابه (متولد 1928) قابل قبول بود . کلیه‌ی طرفین به منظور دست یابی به حل و فصل امور با برقراری مجدد و کوتاه مدت حکومت بریتانیا موافقت کردند .
در 1980 اتحاد ملی افریقایی زیمبابوه به رهبری موگابه کشور را به استقلال رساند در 1987 ZANU و ZAPU سرانجام با ادغام موافقت کردند و عملاً حکومت تک حزبی را برقرار ساختند ، هر چند پیشنهاد ایجاد نظام تک حزبی رسمی معوق شده است.
حکومت زیمباوه
مجمع ملی با 150 عضو متشکل است از 1210 نماینده که با رأی تمامی افراد بالغ به طور مستقیم و برای شش سال انتخاب می شوند ، 10 رئیس قبیله و 8 فرماندار منتصب استان این مجمع رئیس جمهور را برای دوره ای شش ساله انتخاب می کند .
حزب اتحاد ملی افریقایی زیمبابوه نقش اصلی دارد ، هر چند احزاب دیگر – از جمله جنبش اتحاد زیمبابوه- اجازه‌ی فعالیت دارند .
اقتصاد زیمباوه
کشاورزی حدود دو سوم نیروی کار را در بر دارد . تنباکو ، نیشکر ، پنبه ، گندم و ذرت ، هم صادر می شود و هم اساس صنایع آماده سازی را تشکیل می دهد . منابع طبیعی شامل زغال سنگ ، طلا ، پنبه‌ی کوهی و نیکل است .
آموزش در زیمباوه
میزان با سوادی:9/66% (1990).
سنین تحصیل اجباری: (فرضاً) 7 تا14 سال .
تعداد دانشگاه:1.
نیروی دفاعی زیمباوه
کل نیروهای مسلح:54.600 (1991).
خدمت سربازی: 1 سال .
