قلعه الموت

در شمال شرقی آبادی گازر خان و بر بلندای کوهی از سنگ یکپارچه با ارتفاع 2100 متر از سطح دریا که به پرتگاه های مخصو فی منتحی میشود قلعه ای پرشکوه قرار دارد که به گزارش حمد الله مستوفی نخست در سال 126 هجری به دست داعی الی الحق حسن بن زید الباقری بنا شدهدر شب چهارشنبه ششم رجب سال 483 قمری به تصرف حسن صباح در آمده و اکنون آن را به نام قلعه الموت یا قلعه حسن می خوانند .
تنها راه ورود به قلعه در انتهای ضلع شمال شرقی چند متر پایین تر از برج شرقی دژ واقع شده که کوه هودکان با فاصله ای بسیار زیاد بر آن مشرف است در این محل تونلی در تخت سنگ بریده شده که دارای 6 متر طول و 20 متر عرض و 2 متر ارتفاع است پس از عبور از این گذر گاه ، آثار باقی مانده برج جنوبی قلعه و دیواره جنوب غربی آنکه روی شیب تند تخته سنگ ساخته شده اشکار میگردد در دامنه جنوبی کوه قلعه ، خندقی به طول تقریبی 5 متر و عرض 2 متر کنده وآن رااز آبی که داخل قلعه می آمده پر کرده اند تا هیچ راه نفوذی از آن جبهه مقصور نباشند بر روی دامنه های تند دیگر صخره نیز هر جا که بیم بالا رفتن مهاجمان می رفته خندق هایی را کنده دیواره های بالایی آنها را مورب بر آورده اند تا امکان هر گونه عبوری را باز ستانند همچنین در هر نقطه که شیاری وجود داشته با ساختن دیواره هایی سنگی یا آجری را وروی را مسدود ساخته اند با عبور از پای دیوار شرقی قلعه که حدود 1 متر و به ارتفاع 5 متر است به بخش اصلی دژ می رسیم که تخت کاه حسن صباح در طول اقامت 25 ساله و در الموت بوده است و در بالای آن بقایای چند اطاق که سقف شان ریخته به چشم می خورد این قلعه پس از تسلیم رکن الدین حوز شاه در شوال 654 هجری قمری به دستور هلا کو به آتش کشیده و ویران شد و از آن پس به عنوان تبعید گاه فرزندان مورد استفاده قرار گرفت یکی از شگفتی های قلعه حسن ، سیستم پیچیده آبرسانی یا تنبوشه هایی به قطر 10 سانتی متر است که به پرتگاه های عمیق می رسد حوض در دل سنگ به هابعاد تقریبی 5*8 متر کنده اند که هیچ گاه از آب خالی نشده است