مسجد حیدریه

این مسجد را هم باید از مساجد بسیار قدیمی دانست که پس از زلزله سال 513 توسط امیر خمار تاش تجدید بنا شده است رافعی و ستونی آن را جامع اصحاب صنیفیه خوانده اند و قدمت بنای نخستین آن به قرن دوم هجری می رسد گفته می شود پیش از اسلام نیز آتش گاه بوده است در دیوار جنوبی مسجد محرابی واقع است که از نظر طرح و نوع کار یکی از بهترین نمونه های محراب دوره سلجوقی به شمار می رود در داخل محراب آیاتی از قرآن کریم ، با گچبری زیبایی در زمینه ای لاجوردی نوشته شده و در اطراف محراب و داخل باندها شش کتیبه به خطوط کوفی و نسخ وجود دارد کتیبه های کوفی گلدار، کوفی گل وبرگ دار وکوفی پیچیده این قسمت از نظر فرم و حالت، جلوه گر یک دنیا زیبایی است جبهه محراب نسبتا سالم ولی از نیم آن تا سطح زمین به واسطه رطوبت ریخته است ترکیب مناسب آجر تراش و گچ ، محراب نفیس و با شکوه دارا بودن هشت طاق نما و کتیبه های محسور کننده نسخ وکوفی تزئینی از گچ، ویژگی های خاصی به مسجد بخشیده و آن را همواره به عنوان یکی از شاهکارهای هنر دوره سلجوقی مطرح ساخته است این مسجد در محله بلاغی قرار دارد.