امازاده علی شکر ناب

در 30 کیلومتری شمال شرق قزوین و در کنار گورستان قدیمی روستای شکر ناب که اینک از توابع شهرستان آبیک به شمار می رود بنای امامزاده ای قرار دارد که از آثار قرن هشتم و نهم هجری است. گزارش مورخ بزرگ حمدالله مستوفی در سال 730 ه.ق درباره آن چنین است:مشهدی پیدا شده که از فرزندان علی کرم الله وجهه یکی آنجا مدفون است نامش علی بن عون مرتضی علیه السلام و آن مزار را هیبتی عظیم است.
حرم طرحی هشت ضلعی دارد که طول هر ضلع آن
2/80 است در نمای خارجی بنا روی جرزهای هشت گانه طاق نماهایی قابسازی شده و در زیر نیزه قوس های بالا طاق نماها یک طرح هندسی تزئینی به صورت قطاربندی دندانه دندانه به وجود آمده است. از روی این قطار بندی کم عرض، دیوارهایی به ارتفاع 80 سانتیمتر بالا رفته و از آنجا به نرمی به طرف داخل شکسته شده در نتیجه گنبد هرم هشت ضلعی را شکل داده است.
در دوره های بعد یک شبستان هشت ضلعی که جلو خانی سرپوشیده دارد و پوشش آن بوسیله سه گنبد آجری کوتاه صورت پذیرفته به بنای حرم افزوده شده است.
سر در ورودی که از تزئینات کاشی و آجر برخوردار است. کاشی های کف پوشش معروف به ابر و باد یک کتیبه سنگی مورخ 884 از ویژگیهای دیگر این بنا محسوب می شود.