تونل کوهرنگ

تونل کوهرنگ در نزدیکی چلگرد قرار دارد و به منطقه چهره ای خاص بخشیده است. این تونل دارای سوابق تاریخی زیادی است و بسیاری از زمامداران ایران در ادوار گذشته قصد ایجاد آن را داشته اند. در این قسمت به ذکر عباراتی از سابقه احداث این تونل ازکتاب فرهنگ جغرافیایی کشور (جلد دهم) اکتفا می شود:
‏اقدام برای الحاق آب کوهرنگ به زاینده رود به روایتی از زمان ساسانیان و تخمینا از زمان شاه عباس شروع گردید، ولی طرز عمل آن با امروز فرق کلی داشت. در آن زمان در نظر داشتند به خط الرأس کوه کارکان شکاف عمودی بدهد و با ساختن سد مرتفع سطح آب کارون را بالا آورده و از شکاف کوه کارکان عبور دهد. اختلاف سطح خط الراس ثا کف رودخانه 300 ‏متر است که قرار بوده، ارتفا ع سد 50 متر و ارتفاع شکاف 250 متر ساخته شود تا آب جاری شود. برای این کار 15 سال کار شده است که امروزه آثار متعدد آن به یادگار مانده است که عبارتنداز:برش شاه (ترانشه یا شکاف) و سد شاه عباس که پایه بزرگ آن هنوز روی رودخانه کارون در محل اتصال آب های کوهرنگ و شیغ علیخان وجود دارند. برای این مقدار کوه بری که در ترانشه شاه عباس به عمل آمده (با حمل آن به دو طرف ترانشه تا فاصله 500 متر) در حدود 5 میلیون کارگر لازم بوده است و چانچه مورخین اظهار می دارند 15 سال هزاران کارگر به رایگان مشغول حفر بوده اند و هر ساله چند ایل مجبور بوده اند که از جنوب ایران به محل آمده و عملیات احداث سد را به رایگان انجام دهد. حمله عثمانی ها به ایران و مشغول ساختن افکار عمومی و زمامداران وقت به آن، باعث توقف کار گرد ید و بالاخره با مرگ شاه عباس این اقدام عمرانی نیز دستخوش فراموشی شد.
‏اگرچه از لحاظ فنی انجام عمل در آن دوره غیرعملی به نظر می رسید زیرا پس از 15 سال کار50 متر از خط الراس کارکنان به عرض 60 متر و به طول 300‏ متر فرو رفته است و برای بقیه که مشکل تر هم بوده یقیناً بًیش از یک قرن وقت لازم بوده است، معهذا این ترانشه قدرت عمل و تمرکز قوای زمامداران و مردمان آن روز را نشان می دهد که با نبود وسایل کافی کوه بری مثل امروز و فقدان جاده و وسایل حمل و نقل چنین شهامتی داشته و تا این اندازه یشروی نموده اند.