ایالت انتره ریوز Entre Ríos

معرفی ایالت انتره ریوز

ایالت انتره ریوز ، یکی از ایالات 23 گانه آرژانتین، واقع در شمال شرق کشور می‌باشد که با ایالات کورینتس، بوئنوس آیرس، سانتافه و کشور اروگوئه مرز مشترک دارد . ایالت انتره ریوز به همراه سانتافه و کوردوبا، بخشی اقتصادی – سیاسی به نام منطقه مرکزی تشکیل می دهد .
پیش از ورود اسپانیایی‌ها به آمریکای جنوبی، ایالت انتره ریوز زیستگاه بومیان ( گوارانی، چاروا، چانا ) بود .
نخستین کسی که به انتره ریوز رسید، یک اسپانیایی به نام رودریگز سرانو بود . اولین اقامتگاه دائمی اسپانیایی‌ها در بخش لاپاز کنونی و در اواخر سده 16 برپا شد . خوان ده گارای، بانی شهر سانتافه، این منطقه را "لا اوترا باندا "نامید . ارنانداریاس، فرماندار آسونسیون و بعدها بوئنوس آیرس، به جستجو در اراضی کشف نشده پرداخت . اما منطقه عملاً تحت تسلط بومیان بود تا اینکه در اواخر قرن 17، گروهی از استعمارگران ایالت سانتافه در باخا دل پارانا ( پارانای امروزی ) ساکن شدند . در همان زمان شهرهایی چون نوگویا، ویکتوریا، گوالگوایچو، گوالگوای، کونسپسیون دلاوروگوای و کنکوردیا نیز بنا شد . توماس ده روکامورا نخستین کسی بود که جستجویی وسیع تر در منطقه انجام داد ( ۱۷۸۳ ) و آن را انتره ریوز نامید . در آن زمان و در بحبوحه انقلاب مه ( ۱۸۱۰ ) سکونتگاه‌های اروپاییان در کمترین حد خود بود . استعمارگرانی که در کرانه رود پارانا اقامت داشتند از مانوئل بلگرانو پشتیبانی می کردند . در ۲۹ سپتامبر ۱۸۲۰ فرانسیسکو رامیرز تشکیل منطقه خودگردان "جمهوری انتره ریوز "اعلام کرد . اما این ادعا تا جولای سال بعد ( زمان قتل وی ) برجا بود . در سال ۱۸۵۳ طی میتینگی از تمام ایالات ( به جز بوئنوس آیرس )، پارانا به عنوان مرکز کنفدراسیون آرژانتین به ریاست جمهوری خوستو خوزه ده اورکیزا شناخته شد . همچنین مرکز ایالت، شهر کونسپسون بود .
در پی سیاست‌های خوستو اورکیزا که هدفش جلب اروپایی‌ها بود، مهاجران بسیاری از آلمان، سوئیس، فرانسه و یهودیان روسیه در انتره ریوز ساکن شدند به طوریکه در سال ۱۹۰۳ ، ۳۶ درصد جمعیت را مهاجران تشکیل می دادند .