گناباد

معرفی شهر گناباد

گناباد از شهر های قدیمی ایران است. در زمان هخمامنشیان مردمانی کشاورز در این منطقه رندگی می کرده اندو چون در مسیر راه زابل و مکران و فارس به ترکستان و بر سر راه غرب ایران به هرات قرار داشته،مورد توجه سلاطین هخامنشی بوده است.با توجه به قدمت قنات های گناباد،عده ای احداث آ نیشابور را به دستور بهمن پسر اسفندیار پسر گشتاسب بن لهراسب نسبت می دهند که به اواخر قرن پنجم و اوایل قرن چهارم پیش از میلاد مربوط می شود.وجود آثار وابنیه تاریخی بسیار کهن چون قبر پیران ویسه ،قلعه فرود،قلعه رستم و قریه معروف پشنگ نیز تاریخ طولانی این منطقه را بازگو می کند،بجستان یا بغستان(سرزمین ایزد)که از توابع گناباد است قبل از زرتشت وجود داشته و به عقیده پژوهشگران"افزون بر آیین کهن مهری،مهریا مهر مسیحا در غاری در جنوب خراسان ...به نام بجستان در گذشته است.از وقایع مهم گناباد در دوره تسلط عباسیان،مبارز امام زاده سلطان محمد عابد برادر حضرت رضا (ع) با مهموران حکومتی و شهادت وی در کاخک گناباد است.در دوره سلجوقیان به علت وجود وزیر طغرل بیک سوم یعنی خواجه ابو منصور ریابی ،گناباد اهمیت خاصی پیدا می کند.اسماعیلیان نیز دوره ای از تاریخ گناباد را تشکیل می دهند. در دوره صفویان این شهر محل نزاع صفویان و ازبک ها بوده استو در اوایل قرن سیزدهم گروهی از اعراب شیبانی به این خطه مهاجرت کردند .از دیگر وقایع تاریخی گناباد ،بنیان گذاری شعبه ای از فرقه صوفیه نعمت اللهی گنابادی در سال 1293 ه در بیدخت گناباد است.طرفداران این فرقه پیروان فردی به نام حاج محمد فرزند ملا حیدر از اهالی بیدخت هستند که رهبر فرقه و قطب نامیده می شود.وی در سال 1327 ه توسط گروهی از مخالفانش به قتل می رسد،و پسرش حاج ملا علی معروف به نور علیشاه قطب می گردد.صالح علیشاه (متوفی به سال 1386 ه در بیدخت )و حاج سلطان حسین تابنده یا رضا علیشاه از اقطاب دیگر این سلسله اند.آب و هوای گناباد به علت دوری از دریا دارای هوای خشک می باشد.
این شهرستان از دو بخش جویمند و بجستان و هفت دهستان به نام های بجستان ،جزین،یونسی،پس کلوت،حومه،زیبدو کاخک تشکیل شده است.
از صادرات آن می توان به سفال گری اشاره کرد