منتووا Mantua

معرفی شهر منتووا

منتووا (به ایتالیایی:Màntova)‏ دربارهٔ این پرونده listen راهنما·اطلاعات و در گویش زبان امیلیان Mantua گفته می‌شود. منتووا نام شهری در منطقهٔ لمباردی در ایتالیا و مرکز استانی به همین نام است. قدرت این شهر در طول تاریخ و تاثیری که خاندان گونزاگا بر آن داشتند باعث شده‌است تا این شهر به یک مرکز فرهنگی هنری بویژه قطب موسیقی شمال ایتالیا و کل کشور تبدیل شود. نام منتووا به دلیل نقشی که این شهر در پیشینهٔ اپرا داشته به یاد مانده‌است. این شهر به دلیل داشتن گنجینه‌های معماری، ساخته‌های هنری، مکان‌های آراسته‌ای با نام palazzi و همچنین منظره‌هایی از قرون وسطی و دورهٔ رونسانس بسیار پرآوازه‌است. این شهر، جایی است که رومئو، یکی از شخصیت‌های نمایش‌نامهٔ رومئو و ژولیتِ ویلیام شکسپیر به آن تبعید شد. همچنین این شهر نزدیک‌ترین شهر به محل به دنیا آمدن داستان‌نویس پرآوازه، ویرژیل است.
منتووا از سه سو بوسیلهٔ دریاچه‌های ساخته شده در قرن ۱۲ محدود شده‌است. آن‌ها آب رود مینیچو را ذخیره می‌کنند. رود مینیچو خود از دریاچهٔ گاردا سرازیر می‌شود. این سه دریاچه، لاگو سوپریوره Lago Superiore، لاگو دی متزو Lago di Mezzo و لاگو اینفریوره Lago Inferiore نام دارند به معنی دریاچه‌های «بالایی»، «میانی» و «پایینی».دریاچهٔ چهارمی با نام پاجولو Pajolo در این منطقه وجود داشت که در پایان قرن ۱۸ میلادی خشک شد، این دریاچه حلقهٔ دفاعی آبی دور شهر را کامل می‌کرد.
بنایی در این منطقه در بستر رود مینیچیو قرار دارد که گذشتهٔ آن به سال ۲۰۰۰ پیش از میلاد باز می‌گردد. این بنا مانند یک جزیره‌است و به صورت طبیعی حفاظت شده‌است. همچنین در قرن ۶ پیش از میلاد روستای اتروسکها بوده‌است. این روستا در افسانه‌های اتروسک‌ها، بوسیلهٔ اوکنوس یافت شده‌است.
نام منتووا از نام خدای اتروسک‌ها، مانتوس گرفته شده‌است. این سرزمین اول بوسیلهٔ سنومانی، یکی از قبیله‌های سرزمین گل فتح شد و پس از آن طی نبردهای اول و دوم پونیک به دست رومی‌ها افتاد. آن‌ها نام این سرزمین را به مانتو، نام دختر تئیریاس تغییر دادند. قلمرو جدید بوسیلهٔ سربازان آگوستوس اشغال شد. کهن‌ترین شهروند اهل مانتووا، پوبلیوس ورژیلیوس مارو، ویرژیل نام دارد که شاعر بنامی بوده‌است. او در حدود سال ۷۰ پیش از میلاد در روستایی با نام کنونی ویرجیلیو به دنیا آمده بود.
پس از فروپاشی امپراتوری روم، مانتووا این بار از سوی امپراتوری روم شرقی، لمباردها و فرانک مورد یورش قرار گرفت. و در قرن ۱۱ میلادی بخشی از متعلقات بونیفیس کنوسا، مارکوئس از توسکانی شد. آخرین قانون‌گذار خانواده، کونتس ماتیلدا از کانوسا بود، که بر اساس افسانه‌ها او بود که دستور ساخت روتاندا دی سن لورنزو را داد.
پس از مرگ ماتیلدا از کانوسا، مانتووا به یک سرزمین آزاد تبدیل شد و در قرن‌های ۱۲ و ۱۳ با قدرت از خود در برابر امپراتوری مقدس روم دفاع کرد. در سال ۱۱۹۸ آلبرتو پیتنتینو، فراخوان ساخت آبراههٔ مینچیو را داد چیزی که اهالی مانتووا آن را «چهار دریاچه» می‌خوانند، به این ترتیب با نیروی طبیعت از شهر دفاع می‌شد. در میان سال‌های ۱۲۱۵ و ۱۲۱۶ شهر زیر نظر پودستای گوئلف رامبرتینو بوواللی بود.