میبد

معرفی شهر میبد

ارتفاع از سطح دریا 1،090 متر است. میبد در شمال‌غربی، یزد، کنار جاده تهران ـ بندرعباس و راه‌آهن تهران ـ کرمان قرار دارد. مساحت این منطقه در حدود 845 کیلومتر مربع و ارتفاع آن از سطح دریا نزدیک به 1220 متر است. « میبد » از واژه‌های فارسی میانه است که در دوره ساسانی به این شهر اطلاق می‌شده و در متن‌های تاریخی و جغرافیایی قرون اولیه اسلامی بارها از این نام یاد شده است. بر اساس یک افسانه، میبد در روزگار « کیومرث» بنیانگذاری شد و نخستین ساکنان این سرزمین یعنی اهالی بیده، مهرجرد، میبد، فیروزآباد و بارجین‌ در دهانه رودخانه‌های قدیمی میبد یا به فاصله‌ای نزدیک از مصب آن‌ها استقرار یافتند. دلیل این امکان ، امکان تأمین نیازهای اولیه از جویبارهای دائمی یا فصلی بستر این رودخانه بود. ولی پس از تغییرات اقلیمی و کاهش آب‌های سطحی منطقه، اهالی آن به فنون آب‌یابی و کاریز‌کنی دست یافتند. « میبد » یکی از نمونه‌های نادر شهرهای باستانی ایرانی به شمار می‌رود، هر چند که بافت سنتی آن گزندهای فراوان دیده است، امّا هنوز بسیاری از پدیده‌ها و عناصر شهری قدیم، مانند راه‌های باستانی، بناها و تشکیلات وابسته به آن، کهن دژ، شارستان، بیرونه‌‌ها و آثار گسترش شهری و بازمانده بناهای کهن را می‌توان در آن تشخیص داد. کهن‌ترین سند هویت تاریخی و آغاز شهرسازی در سرزمین یزد، « نارین قلعه» میبد است. این کهن دژ همچون پیری خسته و خاموش سرگذشت سالیان دراز رنج و آسایش مردمان این دیار را به یاد دارد. از اماکن تاریخی و دیدنی این شهر می‌توان از مسجد جامع، عمارت نارین قلعه، رباط شاه عباسی ، برج کبوترخان و آتشکده‌هایی چون آتشکده حسن آباد، مزرعه کلانتر، پیرخرمن و پیر مزرعه حاجی نام برد.