شهر باستاني سيروان (شيروان)

بر اساس گزارش ها و آثار مکتوب این شهر در دوره ساسانی رونق بسیاری داشت و موقعیت خود را تا حدود قرن چهارم هجری حفظ کرد . به دلیل انتقال مرکز حکومتی که به نواحی شرق فلات ایران بعد از دوره حکومت آل بویه و ضعیف شدن موقعیت تیسفون در نزدیکی بغداد . از سیروان در آثار مورخان و جغرافی نویسان اسلامی کمتر سخن به میان آمده است . اکثر بناهای این شهر باستانی دارای دو طبقه از سنگ و گچ و با طاق قوسی و از چهار جهت دارای ورودی و خروجی است . عرض دیوار بناها حدود 5/1 متر است . طاق های قوسی اتاق ها تقریبا از ارتفاع 5/1 متر دیوارهای جانبی شروع شده است . سبک طاق های اکثر بناهای باقی مانده تقریبا یکسان است . در محوطه شهر باستانی در زیرزمین یکی از خانه ها . چهار اتاق منظم با ابعاد 2 * 8 در کنار هم دیده می شود . طاق این اتاق ها قوسی و از سنگ کلوخ و گچ در ساختن آنها استفاده شده است . سبک معماری ساختمان های موجود در ویرانه های شهر باستانی شیروان با بناهای شهر تاریخی دره شهر کنونی کاملا قابل مقایسه است .