امام زاده احمد

در نزدیکی چهارسو مقصود بنای قدیمی امامزاده احمد قرار دارد که بنا به نوشته مورخین و محققین مقبره یکی از احفاد امام محمد باقر (ع) است. این مزار در بنائی قرار گرفته که سقفی گنبدی دارد و خود آرامگاه نیز به شکل مربع است و ازسطح زمین بلندتر است .
‏تزئینات بنا عبارت از کاشیکاریهائی است که قسمت اعظم آن مربوط به زمان شاه سلطان حسین صفوی است وبقیه کاشی ها در زمان ناصر الدین شاه قاجار با گچبری های رنگی پوشانده اند. تاریخ سال مزار 1115 ‏هجری قمری برابر با 1703 ‏میلادی بوده ، ضریح چوبی آن در زمان قاجار ساخته شده است. کتیبه سر در صحن امامزاده احمد به خط ثلث با کاشی سفید معرق بر زمینه لاجوردی است که خطاط آن علی نقی امامی است. تاریخ این کتیبه 1115 ‏هجری قمری است و در آن به نام شاه سلطان حسین صفوی اشاره شده است .خطوط بنائی این سر در نیز سوره های قرآن مجید است . کتیبه ای که در ایوان ورودی امامزاده احمد وجود دارد به خط ثلث طلایی در زمینه لاجوردی رنگ گچبری شده ‏و نویسنده ‏آن احمد حسینی است. تاریخ این کتیبه نیز 1115 هجری قتمری است و درآن علاوه بر نام شاه سلطان حسین به نام محمد شرف شریف المنجم اشاره شده که ‏سازنده بنا میباشد. در داخل بقعه امام زاده کتیبه ای به خط ثلث طلایی بر زمینه لاجوردی وجود دارد که سوره دهربه خط محمد محسن علی نقی امامی و تاریخ 1115 ‏هجری قمری نوشته شده است.
‏دراطراف ضریح چوبی امامزاده اشعاری نوشته شده که تاریخ آن 1290 ‏هجری قمری است. در ایوان غربی امامزاده احمد کتیبه ای به خط نستعلیق برجسته به تاریخ 1247 ‏هجری قمری نوشته شده که زمان سلطنت فتحعلی شاه قاجار است.
‏در ضلع شمالی صحن امامزاده احمد قبوری وجود دارد که سنگ های مرمر یکپارچه نفیس بر روی آن قرار دارد. بر این سنگ ها نیز اشعاری نوشته شده که در دوران قاجار کتابت شده اند.
‏در پشت دیوار به طرف کوچه قطعه سنگ سیاه شفاف به طول 3‏ متر در دیوار خارجی و در مجاورت در ورودی امامزاده نصب شده که معروف به سنگ سومنات است و مردم عقیده دارند سلطان محمود غزنوی آن را از هند آورده است. بر این سنت کتیبه ای به خط نسخ نوشته شده که تاریخ آن 563 ‏هجری قمری است .