مقبره بابا رکن الدین

یکی ازمشایخ و علماء قرن هشتم هجری مسعود بن عبدالله بیضاوی معروف به بابارکن الدین است که در زمان سلطنت ابو سعید پادشاه مغول در اصفهان می زیسته است این مرد بزرگ در سال 769 ‏هجری قمری وفات یافت و در ساحل جنوبی زاینده رود مدفون گردید .
‏مقام علمی و زهد و ورع این مرد بزرگ باعث شد تا در طول زندگی با نهایت احترام زندگی کند. این احترام و عزت پس از درگذشت وی نیز برقرار بود .بطوریکه عده بسیاری از مشاهیر علماء و فقها و شعرا و خوشنویسانی که در اصفهان و سایر شهر های ایران درگذشتند در مجاورت او به خاک سپرده شدند.
‏از آن زمان این محل به تدریج به گورستانی بزرگ تبدیل شد و به نام قبرستان بابارکن الدین معروف شد. به طوریکه بسیاری از سیاحان و محققین اولین سنگ قبر موجود در مزارستان تخت فولاد را متعلق به او میدانند. مقام علمی و عرفانی بابارکن الدین سبب شد تا در اواخر حکومت شاه عباس اول صفوی ساختمان و گنبد ممتاز بقعه او شروع شود و در سال 1039 هجری قمری په سال بعداز فوت شاه عباس به پایان برسد. این بقعه که شبیه به گنبد بابا قاسم می باشد گفته می شود به شکل کلاه ‏ درویشان است. نمای خارجی بقعه بابارکن الدین و سر در آن کاشیکاری شده است. قاعده این گنبد پنج ضلعی متساوی الاضلاعی است که پنج ایوان مشابه به بر گرداگرد محوطه زیر گنبد ساخته شده است.
‏به یکی از اضلاع این پنج ضلعی پیشخوانی اضافه کرده اند. بر این پنج ضلعی گردنی نهاده اند که آن نیز چند وجهی است.
‏بر این گردن سقفی بر پا شده که گنبد داخلی را می پوشاند این سقف مخروطی شکل، با کاشیهای زیبا ‏که نقوشی به رنگ های آ بی دریا یی، سیاه و سفید بر زمینه آبی فیروزه ای داشت مزین بوده است. در داخل یکی از این ایوان ها آرامگاه بابارکن الدین واقع شده وبر روی آن سنگ مرمری به طول بیش از2 ‏متر و عرض 16/1 ‏متر قرار دارد. قطعه سنگ مرمر نفیسی نیز به طور عمودی بر آ ن نصب شده است . کتیبه این سنگ از نظر حجاری و زیبا یی خط درعداد شاهکارهای موجود در اصفهان ‏می باشد.
‏کتیبه سر در نیز به خط ثلث بسیار زیبا به رنگ سفید بر زمینه کاشی لاجوردی رنگ به خط محمد صالح اصفهانی و تاریخ 1309 ‏نوشته شده است در زیر این کتیبه نیز لوحی از سنگ پارسی مربع شکل نصب شده است. بر این سنگ تاریخ 1200 ‏هجری قمری کتابت شده و نام میرزا محمد نصیر بایزیدی بسطامی آمده است این شخص در این تاریخ بقعه را تعمیر ومرمت کرده است .
‏در مجاورت مقبره بابارکن الدین چند اتاق کوچک مربوط به یکدیگر وجود داشته که یکی از آ ن ها به چله خانه معروف بوده و سابقأ دراویش در این قسمت چله نشینی می کرده اند .
‏در شرق ایوان ورودی بقعه بابارکن الدین اتاق کوچکی است که مرحوم محمد جواد مجدزاده صهبا به خاک سپرده شده است. این مرد از دوستداران واقعی بناهای تاریخی و میراث های فرهنگی بود که در مدت ریاست وی بر اداره باستان شناسی اصفهان بسیاری از آثار اصفهان و سایر شهر های استان از خطر انهدام نجات یافت. سنگ مزار مرحوم صهبا که آن نیز شاهکاری از خوشنویسی است تاریخ فوت صهبا را در سال 1324 شمسی نشان می دهد خطاط این سنگ که با خط نستعلیق برجسته کتابت شده مرحوم جعفر آل ابراهیم است.
‏به طور کلی بقعه بابارکن الدین با گنبد بسیار زیبای آن علاوه بر آن که آرامگاه ابدی یکی از عرفا و زهاد و دانشمندان قرن هشتم هجری است بیانگر هنر هنرمندان واستادکاران و معماران و کاشیکاران برجسته عصر صفوی است که علاوه بر نمایش هنر معماری نمایانگر هنر خوشنویسی خطاطان بزرگ ایران در زمان صفویان و قاجار می باشد.