شهشهان

درمجاورت مسجد جامع اصفهان ودرمحله شهشهان بقعه ای قرارداردکه اساس ساختمان آن مربوط به زمان تیموریان است. ساختمان این بقعه در زمان سلطان محمد بن بایسنقر نواده امیر تیمور انجام گرفته است. این بقعه آرامگاه شاه علاءالدین محمد از سادات وبزرگان اصفهان است که در سال 850 ‏هجری قمری به دستور شاه تیموری به شهادت رسیده است. مورخین علت شهادت این سید جلیل القدر را ناشی از علاقه ای می دانند که سلطان محمد بن بایسنقر به او داشته و نزاع دو شاهزاده تیموری و تسلط شاهرخ به اصفهان موجب خشم وی و کشته شدن این مرد بزرگ می شود.
‏پس از مرگ ‏شاهرخ و تسلط مجدد سلطان محمد به اصفهان به دستور وی در مدرسه و حسینیه شاه علاء الدین محمد بقعه ای بنا می کنند و موقوفا تی نیز برای مزاراو تعیین می نمایند.
‏به هر حال بقعه ازداخل و خارج با گچپری وکاشیکاری تزئین شده و گنبد آن در اوائل حکومت پهلوی مرمت شده است.
خطاط کتیبه اصلی بقعه محمود نقاش خوشنویس مشهور قرن نهم هجری است که به خط ثلث گچبری شده، اشعار و عباراتی را نوشته و به شهادت شاه علاءالدین محمد اشاره کرده است.
‏بر دیوار شرقی داخل بقعه شهشهان اشعاری به خط نستعلیق سفید نوشته شده است. بر دیوار شمالی داخل بقعه نیز کتیبه ای است که با گچبری به خط ثلث سفید بر زمینه قهوه ای و سبز و قرمز به تاریخ 1013 ‏هجری قمری به وسیله صحیفی فارسی کتابت شده ‏است.
‏مفاد این کتیبه به اقدامات بانوی نیکوکاری اشاره می کند که نام او خانم سلطان بوده است. همچنبن عبارات ابن کتیبه بیانگر تعمیراتی است که در زمان سلطنت شاه عباس اول صفوی در بقعه انجام گرفته است .