رامیان

معرفی شهر رامیان

از جاذبه‌های گردشگری شهرستان رامیان می‌توان به قله ۲۴۰۰ متری قلعه میران، استخر طبیعی گل رامیان با عمق نزدیک به ۸۰ متر، مجموعه ابشارهای سرخه کمر به تعدا ۵ ابشار، مجموعه ابشارهای جوزک، مجموعه ابشارهای سید کلاته به تعداد ۸ ابشار، مجموعه ابشارهای چفت که تعداد انها به ۱۲ ابشار می‌رسد که کوتاهترین ان ۸ و بلندترین ان ۳۲ متر ارتفاع دارد،، مجموعه ابشارهای پشمکی، چشمه نیلبرگ، چشمه سید کلاته، انجیر چشمه، منطقه کوهستانی و برف گیر النگ، چشمه پیر کرم، دهکده توریستی پاقلعه، جنگل دره ملا و باغ تاشته، پارک جنگلی زیبای دلند، ذخیره گاه بین‌المللی سرو زربین، جنگل پنهان خانه، گرم چشمه، دیو چشمه، روستای تاریخی کشکک، تپه تاریخی نقاره خانه، بقعه متبرکه امامزاده بی بی حلیمه خاتون الهادی و همچنین موزه مردم‌شناسی شهر رامیان اشاره کرد.
زبان آنان فارسی و ترکی است. فارسی را فارس‌های روستاهای کوهستانی این شهرستان و شاهرودی‌های مقیم این شهر تکلم می‌کنند و زبان ترکهای این بخش، ترکی قزلباشی است که شاخه‌ای از ترکی خراسانی (گرایلی)است.

ساکنان بومی رامیان، فارس زبان هستند که لهجه‌ای شبیه به گویش گرگانی دارند که به نظر می‌رسد گویش اصلی در گرگان قدیم بوده است. این گویش اکنون از شرق شهرستان علی اباد کتول تا شهرستان مینودشت جریان دارد. اقوام فارس بومی رامیان شامل کوهساریان‌ها، کوهساری‌ها، کوهستانی‌ها، منصوری‌ها، رجنی‌ها و ... هستند .

مردمان ترک زبان رامیانی به طایفه‌های:بای، رجبلو، صادقلو، قوانلو، یازرلو، سعیدی و کاغذلو و فارس‌ها تقسیم می‌گردند. این ترکان برای دفاع از شیعیان منطقه در قبال ازبکان و ترکمن‌ها به دستور صفویان، در کالپوش و نقاطی دگر از جمله مناطقی از خراسان مستقر شدند. آنها در ادوار آتی وارد مکانی با نام " کهنه رامیان" شدند که ویرانه‌هایی از آن در جنوب غربی رامیان فعلی در آنسوی آییش‌ها (زمین‌هایی زراعی) و روستای قره قاچ (که آن هم از سکونتگاه‌های این ترکان قزلباش بود) باقی‌مانده است. ولیکن به فرمان حسین قلی خان قاجار به رامیان تازه یا همین رامیان کنونی کوچیدند.