نطنز

معرفی شهر نطنز

از پیشینه تاریخی نطنز، تا قبل از قرن هفتم هـ. ق اطلاعات مستند ومکتوبی در دست نیست. در نوشته‌های مورخان، سیاحان و جغرافی‌دانان دوره‌های بعد از اسلام، به نام « نطنز» مختصر اشاراتی شده است و این شهر را از نظر موقعیت طبیعی، ارتباطی و سوق الجیشی واجد اهمیت دانسته‌اند. آثار تاریخی کشف شده از نواحی مختلف شهرستان نیز اطلاعات دقیقی را در رابطه با قدمت آن بیان نمی‌کنند؛ ولی بقایای آتشکده، قلعه، کاریزهای متروکه و بناهایی که گاه از زیر ریگ روان سربرون می‌آورند، تاریخ آن را به پیش از اسلام می‌رسانند.اوضاع تاریخی، سیاسی و تحولات اجتماعی شهرستان نطنز، حداقل از سده‌های نخستین اسلامی، تحت تأثیر اوضاع اصفهان و کاشان قرار داشته و تا دوران مغول، این تأثیر هم چنان تداوم یافته است.این منطقه به علت وضع جغرافیایی، تا حدی از یورش‌ها و خرابی‌های حمله مغول محفوظ مانده و حتی در زما هلاکو مورد توجه آخرین ایلخانان مغول قرار گرفته است. مسجد جمعه، خانقاه و آرامگاه شیخ عبدالصمد که توسط خاندان ماستری احداث شده است، از یادگارهای ارزشمند این دوره تاریخی است . در دوره مغول، نطنز پناهگاه و معبر فراریان بود و به علت وجود دو خانقاه معتبر، عده ای از صوفیان و دراویش نامدار نیز در آن زندگی کرده‌اند.در زمان صفویه، نطنز به صورت ولایت مستقلی درآمد و حکام آن مستقیماً از پایتخت – قزوین و سپس اصفهان – انتخاب می‌شدند. شاه عباس اول که نطنز شکارگاه و گردشگاه تابستانی او محسوب می‌شد، با احداث دو کاخ، آن را به صورت پایتخت تابستانی خود درآورد، توجه شاه عباس به حدی بود که نطنز را ولایت خاصه خود اعلام کرد.پس از انقراض سلسله‌های صفویه، افشار، زندیه و روی کار آمدن قاجاریه، باز هم حاکم نطنز از بین مأموران سرشناس دولت و یا شاه زادگان و مستقیماً از پایتخت تعیین می‌شد.نطنز در سال 1336 هـ . ش از کاشان جدا و شهرستان مستقل اعلام شد و در محدوده سیاسی استان دوم قرار گرفت. امروزه شهرستان نطنز از مناطق دیدنی و گردشگاهی استان اصفهان است.وجود مجموعه آرامگاهی شیخ عبدالصمد وسایر آثار مذهبی و تاریخی، هم چنین ویژگی‌های طبیعی منطقه، اهمیت شایان توجهی به آن بخشیده است. گلابی این شهرستان به عنوان « تحفه نطنز» از شهرت زیادی برخوردار است.