عمارت و باغ فرمانيه

اثر تاریخی باغ فرمانیه نمونه ای از معماری اصیل ایرانی مربوط به اوایل دوره قاجار با کاشی های طرح دار دوره ناصری است.ملک فرمانیه شامل باغ، زمین بایرو چندین رشته قنات ،در سال 1326 ه.ق به کامران میرزا نایب السلطنه قاجار تعلق گرفتو پس از فوت او به دخترش رسید.بعد از آن میرزا فرمانفرما از شاهزاده های قاجار ،شمال باغ،سهم قنات ها و سایر متعلقات را خریداری کرد.در سال 1319 باغ و تمام متعلقات آن به سفارت ایتالیا فروخته شد.بنا های این باغ دارای جزییات معماری اصیل ایرانی اوایل دوره قاجار است.
مجموعه بنای بیرونی شامل یک شاه نشینو دو اتاق سر دری در طرفین حوض خانه،دو اتاق پنج دری در دو طرف شاه نشین مشرف به باغ است.در مرکز این بنا ،حوض خانه هشت ضلعی که با الگوی معماری چهار صفه و طاق گنبدی طراحی شده ،قرار دارد.گچ بری حوض خانه ،چشم را به فراز گنبد ،جایی که نور گیر گنبد نور خورشید را به درون می کشد و بر حوض مدور زیرین و پنجره هایاروسی سه طرف حوض خانه می پراکند.،راهنمایی می کند.
مهمترین عامل تزیینی به کار رفته در بنای بیرونی و اندرونی کاشی کاری های طرح دار دوره ناصری است.نمای شمالی بسار سادهو با ستون های آجری مسطح با تلفیقی از گچ مشاهده می شود.نمای جنوبی و اصلی ساختمان بیرونی با ایوان سراسری به فضای باغ گشوده می شود.ستون های موجود بخشی از تزیینات الحاقی است.