معبد برد نشانده

بردنشانده یکی از قدیمی ترین عبادتگاههای ایرانی بود که در طول قرن ها تشریفات مذهبی رسمی در فضای باز آن انجام می شد. ساختمان آن به پارس ها و هخامنشیان مربوط است و نقوش برجسته روی سنگهای آن نیز به عهد اشکانیان تعلق دارد. مجسمه هراکلیوس یا هرکل (خدای قهرمان) به ارتفاع بیش از 2 متر در حالیکه شیر نئومه را خفه می کند، در این معبد از خاک بیرون آورده شده است. برد نشانده به معنی سنگ نشانده شده است. این محوطه گسترده و طویل را هیچ نوع دیواری محصور نکرده است. این محوطه شامل سه قسمت کاملأ متمایز است. کاخ تختگاه مقدس یا نیایشگاه (شرق کاخ) و قصبه ای در شمال. آثار کهنی از این بنای تاریخی بدست آمده است که در موزه های داخل و خارج نگهداری می شوند که عبارتند از:ظروف سفالی، سکه های قدیمی و مجسمه های باستانی . هرودوت می نویسد:ایرانیان معبد سرپوشیده نداشتند. قربانی به اهورا مزدا را که بزرگترین بغ (آفریدگار) بود، ‏بر قله کوه ها انجام می دادند. به طور کلی این اثر یکی از مهمترین معابد دوران کهن ایران است.