کاروانسرای سلطان آباد

در فاصله 10 کیلومتری قزوین و در سمت چپ جاده قزوین – تاکستان کاروانسرای متروکی قرار دارد که در حال حاضر بعضی قسمتهای آن پابرجا است . نقشه این کاروانسرا مستطیل است و در گوشه های آن چهار طاق نما ساخته شده و طرح بنا را به صورت هشت ضلعی درآورده است . طول ضلع های شرقی و غربی بنا 90/29 متر و ظلع های شمالی و جنوبی آن 30/21 متر و چهار ضلع آن در چهار گوشه 80/2 متر است . این کاروانسرا دری به عرض 50/3 متر دارد که در وسط ضلع شمالی آن کار گذاشته شده است . در هر سوی این در دو طاق نمای ایوان دار ساخته شده است که در پشت هر یک اتاقی مستطیل شکل و یک انباری قرار دارد . در امتداد ضلع های شرقی و غربی کاروانسرا نیز ، در هر طرف هفت طاق نمای ایوان دار ساخته شده است . در پشت غرفه های ضلع های شرقی و جنوبی و غربی کاروانسرا در هر طرف راهروی بلندی به عرض 15/3 متر قرار دارد که در یک جانب آن طاق نماهای سکوداری ساخته شده است که به طور کامل هم عرض غرفه های خارجی بوده و در برابر آنها جای دارند . تعداد این غرفه ها در هر یک از دو جانب غربی و شرقی 10 عدد و در راهروی جنوبی 9 عدد است . از ویژگیهای جالب این کاروانسرا وجود چهار فضا در گوشه های آن است . فضاهای مزبور عبارتند از:چهار محوطه مستطیل شکل که در وسط هر یک دو ستون چهار گوش آجری در امتداد دیوارهای پشت حجره های افراشته شده است . بر روی این ستون ها در چهار جهت قوس هایی زده شده که سقف این محوطه را بر روی آنها استوار گردانده اند . فضاهای چهارگانه مزبور چه از نظر پوشش و چه از نظر بلندی سقف قابل توجه اند و به احتمالی به عنوان محل تجمع کاروانیان ، مسجد و بارانداز عمومی مورد استفاده قرار می گرفته اند . قوس های طاق نماهای اطراف حیاط کاروانسرا همگی به صورت نعل اسبی زده شده اند و لچکی های آنها با طرح خاصی آجرچینی شده است . سقف همه حجره ها گنبدی است . نمای خارجی چهار جانب کاروانسرا فاقد هر گونه غرفه یا تزئین می باشد . این کاروانسرا از آثار دوره قاجاریه است .