منطقه حفاظت شده هفتاد قله

منطقه حفاظت شده هفتاد قله با مساحتی معادل 82125 ‏هکتار، در محدوده شهرستان های اراک و محلات و ناحیه کوچکی از شهرستان خمین واقع شده است. این منطقه از شمال به مراتع قوچک، از غرب و شمال غربی به جاده آسفالته تهران - جنوب کشور، از جنوب غربی به دشت امام آباد،از جنوب به ارتفاعات انجدان، چنار و بزیجان و از شرق به ارتفاعات شانق و تپه ماهورهای ورین،کهک و دره چاه مولا محدود می شود. این منطقه شامل مجموعه ای از ارتفاعات ،تپه ماهورها و دشت هایی با پوشش استپی است و زیستگاه سه گونه از مهم ترین پستانداران بومی یعنی ‏ کل و بز، قوچ ومیش و آهو است. علاوه بر این، مناطتی کوهستانی آن دارای گونه های کمیاب گیاهان وحشی است که در حفظ و حرا ست خاک و تشکیل سفره های آب زیرزمینی اثربه سزایی دارد و در صورت ازبین رفتن این نوع پوشش ، خاک فرسوده شده و در نتیجه سیل به وجود می آید که در تخریب سیستم های ‏آبی نقش مهمی داردو خسارات جبران ناپذیری به اقتصاد محلی وارد می کند.
هفتاد قله مجموعه ای کوهستانی است که از شمال به جنوب کشیده شده است.این کوه دارای هفتاد برآمد گی یا قله است که هر یک نام مخصوصی دارد وتصور می شود، وجه تسمیه هفتاد قله نیز به همین موضوع مربوط می گردد. این منطقه به دلیل امتیازات خاص و وفور حیوانات وحشی قابل شکار از قدیم جزءشکارگاه های مشهور ایران محسوب می شده و بسیار مورد توجه سلاطین به خصوص در دوران قاجار بوده است و به همین علت تإ سال 1349 ‏از نظر حیات وحش و پوشش گیاهی بسیارفقیر شده بود، لذا همراه چند منطقه دیگر به عنوان منظقه ممنوعه اعلام و قرق شد.در سال 1353 ‏به علت نیاز منطقه به توسعه، نواحی وکوههای انجدان، لته در، سله بهر، سراب ازنا، برآفتاب های کارچان وآقایی به منطقه اضافه و به عنوان منطقه حفاظت شده هفتاد قله اعلام گردید. این امر موجب بهبود وضع مراتع و حیات وحش منطقه شد،ولی در سال های 1357 و1358 به علت درگیری دولت و نیروهای مرد می با مسائل انقلاب ،این منطقه همچون سایر مناطق مورد تخریب وتجاوز سودجویان قرار گرفت وضمن نابودی نسل آهو،تعداد پستانداران وحشی در منطقه نیز به شدت کاهش یافت. ‏با این حال از سال1359 تلاش مامورین سازمان حفاظت محیط زیست و همکاری مقامات اجرایی و قضایی ، ازاین تجاوزات جلوگیری به عمل آمده است.
‏این منطقه زمستان های سرد و تابستان های معتدل دارد و متوسط بارندگی آن در حدود250 میلی متر است ، ولی به علت صخره ای بودن منطقه زیاد برفگیر نیست. برودت هوا نیز در زمستان های سرد گاهی به 30 درجه زیر صفرمی رسد، در صورتی که تابستان هادرمدخل دره ها، دمای هوا گاهی به 38 درجه بالای صفر می رسد.