• a

مسیریاب:

از اینجا     یا ازتا شهر سیراف
ایران - استان بوشهر - بندر بوشهر - جنوب بندر بوشهر
ایران - استان بوشهر - بندر بوشهر

سیراف

سیراف
نوع محل: تاریخی
تاریخ: ساسانیان سال 1352
کشور: ایران
استان: بوشهر
شهر: بندر بوشهر
آدرس: ایران - بوشهر - بندر بوشهر - جنوب بندر بوشهر
سیراف در جنوب شهر بندر بوشهر در جوار بندر کوچک طاهری قرار دارد. این شهر باستانی بزرگ شامل بنادر سه گانه کنونی یعنی بندر طاهری، کنگان و دیر بود. روزگاری همه ناخدایان، جاشویان و بازرگانان هم آهنگ با غوغا و کوبش امواج بر دیوار ساحلی، این بندر را به عنوان یکی از پرجوش و خروش ترین بنادر جهان مشهور کرده بود. امروزه خاموش و آرامشی پایان ناپذیر، ویرانه های آن را در آغوش گرفته است.
قدمت سیراف با توجه به مدارک تاریخی و کشفیات باستان شناسی به دوره ساسانیان می رسد. نام اولیه این بندر را «اردشیر آب» بود که درگذر تاریخ به سیراف تبدیل شده است. ظاهراً اردشیر بابکان در جریان احداث این بندر به علت اهمیت آب در موقعیت سخت جغرافیایی آن، یک شبکه گسترده آبرسانی نیز ایجاد کرده بود.
‏این بندر از بنادر مهم خلیج فارس در عهد ساسانیان بود و در منتهی الیه شاهراه بازرگانی مهم ساسانیان که از شهر گور (فیروزآباد کنونی) می گذشت، قرار داشته است. جاده مفروش سنگی و پهن گور به سیراف، راهنمای کاروانهای بزرگ تجاری بوده که آنان را به ساحل دریا هدایت می کرده است.
‏ترقی و شکوه و جلال سیراف در قرون اولیه اسلامی به وقوع پیوست. همزمان با قدرت یافتن آل بویه و تبدیل شیراز به مرکز نظامی وسیاسی، بندر سیراف به علت نزدیکی آن، به شیراز به یک بندر بازرگانی مطمئن بدل شد و حتی بندری نظامی نیز به شمار می رفت.
سیراف در روزگار دیلمیان به سبب قدرت سیاسی و اقتصادی و نظامی آنان بندر بزرگ خلیج فارس بود وشاید تنها بندر ایرانی صادرات و واردات اصلی در خلیج فارس محسوب می شد. دریانوردی و بازرگانی مشغله اصلی مردمان این خطه بود. ناخدایان و دریانوردان سیراف شهره آفاق بودند. این بندر در قرن سوم هجری واسطه عمده تجارت بین کشورهایی مانند هندوستان، چین ، جزایر هند شرقی ، زنگبار و بصره بود. بازرگانی در خلیج فارس در سده سوم و چهارم هجری به بالاترین درجه پیشرفت خود رسیده بود، همه ساله کشتی های بزرگ چینی از بندر سیراف حرکت می کردند و در بازگشت کالاهایی مانند سنگ های قیمتی ، عاج ، چوب صندل، چوب آبنوس، کاغذ، عنبره ، انوع عطریات هندی و ادویه می آوردند. از بندر سیراف کشتی های کوچک تر این کالاها را به بنادر دیگر خلیج فارس می بردند. همچنین سیراف مهم ترین مرکز تجارت مروارید بود. بنا به نوشته تاریخ نویسان ، در قرون اولیه اسلامی سیراف یکی از پرجمعیت ترین و آبادترین شهرهای اردشیر خوره (یکی از پنج بخش فارس) محسوب می گردید.
‏در حال حاضر آثار باستانی سیراف در جلگه باریکی به طول 4 کیلومتر و به عرض 700 ‏متر مشاهده می شود. کاوش های باستان شناسی سیراف از سال1345 ‏توسط یک هیئت مشترک باستان شناسی ایران _انگلیس شروع گردید و تا سال 1352 ‏هفت فصل کاوش دو این محوطه باستانی صورت گرفت. در خلال این کاوش های باستان شناسی آثاری به شرح زیر پدیدار شد:
‏- قسمتی از یک دژ دفاعی تقریباً مربع شکل اواخر دوره ساسانی، خندق کم عمقی در شمال قلعه و یک ورودی باشکوه با برج های نیم دایره در قسمت جنوبی. احتمال می رود این دژ توسط شاهپور دوم به عنوان یک پایگاه دفاعی ساخته شده باشد.
‏- مسجد جامع سیراف مربوط به اواخر قرن دوم هجری قمری و چندین مسجد کوچک مربوط به قرون سوم و چهارم هجری قمری.
‏- قسمتی از محله اعیان نشین با خانه ها و خیابان ها وکوچه های منظم از سده سوم و چهارم هجری قمری .
‏- کوره های سفالگری و شیشه گری قرن چهارم هجری قمری .
‏- ساختمانی مشابه کاروانسرا یا زرادخانه یا انبار گمرک از قرن چهارم هجری قمری . این ساختمان بر تپه ای مشرف به دریا بنا شده است و احتمال دارد مرکز اداری و حکومتی سیراف بوده باشد.
‏- تعدادی آرامگاه های گروهی در ارتفاعات شمال سیراف.
- یک مجموعه ساختمانی کاخ مانند و چند بنای دیگر.