آرامگاه درویش محمد

در روستای مومن آباد و در 11 کیلومتری شمال غربی سمنان، بین راه شوسه سمنان به فیروزکوه، مقبره ای به نام درویش محمد وجود دارد. از تاریخ فوت و دفن در این آرامگاه اطلاع صحیحی در دست نیست، ولی به طوری که گفته شده، وی یکی از عارفان قرن هشتم و از پیروان عارف جلیل القدر شیخ علاءالدوله سمنانی بود. برخی نیز احتمال می دهنى که مقبره تقی الدین علی دوستی سمنانی شاگرد معروف شیخ باشد. درویش محمد به علت وارستگی و کرامتی که داشت مورد توجه و احترام مردم سمنان و نواحی اطراف آن بود و به همین جهت، درویش مومن آباد نیز نامیده شده است.
‏ساختمان مقبره درویش محمد در محوطه بزرگ و مربع شکلی به ضلع 60/8 ‏متر واقع شده که در چهار طرف آن چهار درگاه بلند با قوس جناغی ساخته شده است. ارتفاع ایوان آن در حدود 10 ‏متر است ودر طرفین ایوان، دو ستون مدور و قطور و نیمه ویران جلب توجه می شک که احتمالأ بنای منار های آن را تشکیل می داده اند. دهنه ایوان 60/8 ‏متر است و در ضلع رو به قبله آن یک فرورفتگی در دیوار به عنوان محراب به چشم می خورد.
در آرامگاه درویش محمود، هیچ گونه کتیبه و سنگ نوشته ای که مبین ‏تاریخ اولیه باشد، وجود ندارد. اما می توان آن را در زمره ابنیه تاریخی قرن هشتم به شمار آورد. بقعه درویش، بیشتر شبیه بناهای رونیه توس و خانقاه امام محمد غزالی است و معماری آن بیشتر به دوران ایلخانی شبیه است. داخل آرامگاه فاقد هرگونه تزئینات و کاشی کاری است. در وسط مقبره و زیر گنبدی یک چاه آب وجود دارد که آب شرب زایرین بقعه و مراجعین را تامین می کند. صحن آرامگاه مخروبه و به عنوان گورستان روستا از آن استغاده شده است.