آتشکده کرکو

این اثر بقایای یک آتشکده دوره ساسانی است و در روستای کرکو از توابع شهرستان زابل قرار دارد. در بسیاری از سفر نامه ها و کتب قدیمی از این آتشکده یاد شده است. بوالوید در کتاب گرشاسب آورده است." معبد جای گرشاسب بود و او را دعا مستجاب بود به روزگار او. و او فرمان یافت . مردمان هم به امید برکات آنجا همی شدندی و دعا همی کردندی و ایزد تعالی مرادها حاصل همی کردی. چون حال برین جمله بود کیخسرو آن جا شد و پلاس پوشید و دعا کرد . ایزد تعالی در آنجا روشنایی درآورد که اکنون آتشگاه است، چون آن روشنایی بر آمد برابر تاریکی، تاریکی ناچیز گشت و کیخسرو و رستم به پای قلعه شدند و به منجنیق آتش انداختند و آن انبارها همه آتش گرفت چندین ساله که نهاده، و آن قلعه بسوخت و افراسیاب از آنجا به جادویی بگریخت دیگر کسان بسوختند و قلعه ویران شد. پس کیخسرو این بار به یک نیمه آن شادستان بکرد و آتشگاه کرکویه و آن آتش گویند آن است، آن روشنایی که فرادید و گیرکان چنین گویند که هوش گرشاسب است و حجت آرند. "
بر اساس مدارک موجود از زرتشتیان این آتشکده دارای جایگاه ویژه ای بوده و از آتش این آتشکده برای استفاده در مراسم مذهبی و روشن نگه داشتن آتش در دیگر آتشکده ها استفاده می نموده اند.
از بقایای این اثر مذهبی تاریخی تنها از راه (پایه های) یک ضلع از دیوارها بر فراز تپه کرکو در مرکز روستا به جای مانده و نمونه ای از آجر با ابعاد نسبتا بزرگ 6 در 59 در 74 سانتی متر است که در موزه زاهدان نگه داری می شود. این نمونه به جای مانده از آتشکده نشانه مصالح معماری دوران ساسانی در این منطقه است.