مسجد و قرآن نگل

نگل مرکز دهستانی به همین نام از توابع بخش کلاترزان سنندج است که در 65 کیلومتری غرب سنندج و در مسیر جاده سنندج – مریوان قرار دارد . در کتابهای تاریخی حدیقه ناصریه و تحفه ناصریه مطالبی به این شرح آمده است:در یکی از دهات این بلوک که نگل اسم دارد مسیر قدیمی که به مسجد عبدالله عمر یا عبدالله عمران مشهور است و قرآنی در این مسجد هست خیلی بزرگ به خط کوفی نوشته شده .
در داخل مسجد روستای نگل قرآن خطی از دوران گذشته وجود دارد که بنا به اعتقادات و باورهای مردم یکی از چهار قرآن خطی است که در زمان خلیفه سوم (عثمان بن عفاوان) به رشته تحریر در آمده و به چهار اقلیم دنیا فرستاده شده است . به همین دلیل مردم اعتقاد زیادی به این کلام الهی دارند و در حل مشکلات و گرفتاریهای زندگی خود از آن یاری می جویند و قسم دروغ به آن را گناهی بزرگ و نا بخشودنی می دانند .
چگونگی انتقال این قرآن به روستای نگل روشن نیست اما با توجه به گفته ها و حکایات عامه این قرآن در دوران صفویه از دل خاک بیرون آورده شد و از آن زمان در مسجد قدیمی روستا به منظور زیارت اهالی منطقه نگهداری می شود . مسجد در چند سال اخیر به طور کامل بازسازی شده است .قطع قرآن رحلی بزرگ جلد آن چرمی و رنگ آن قهوه ای تیره است .صفحات قرآن ضخیم و به علت تشابهی که با پوست دارد در بین مردم به پوست آهو شهرت یافته است .خط قرآن کوفی و دارای نقطه و اعراب و در قسمت سر سوره ها و شماره های آیات مطلا و مزین به نقوش گیاهی است .
بر اساس شواهد موجود شیوه نگارش و اعراب گذاری آن احتمالا این قرآن در سده های چهارم یا پنجم ه . ق نگاشته شده است