آرامگاه دهقان سامانی

ابوالفتح دهقان سامانی (سیف الشعرا) مرد‏ی صوفی مسلک و عارف بود ‏که د ‏ر میان ایلات بختیاری می زیست ود ‏ر سال 1326 هجری قمری درگذشت. وی که جهان را د‏ر منشور اشراق و عرفان مید ‏ید، زندگی پر رمز و رازی داشت. مقبره این عارف ایلیا تی د ‏ر حدود 28 کیلومتری شمال شهرکرد قرار دارد و مانند زندگی اش به شکل عجیب و پر رمز و رازی بناگرد یده است. این آرامگاه نزد‏یک پل زمانخان قرار دارد که بر روی رودخانه سامان ایجاد شده است. بنای آرامگاه دهقان سامانی از لحاظ شیوه ساخت و نوع معماری بسیار در خور توجه می باشد.
‏غزل زیر از سروده های زیبای دهقان سامانی است:
‏باده زنم، روزگار اگر بگذارد ، پای به ساحل به اختیار گذارم ، دست بر آن زلف بیقرار برآرم ، من دگر از خانه راه دشت نگیرم ، از بر تیرم گریختن بود آسان ، بانگ مؤذن مرا کشد سوی مسجد ، پای دل از حلقه جنون به درآرم ، گردش چشم نگار اگر بگذارد ، گریه بی اختیار اگر بگذارد ، عشق تو، برمن قراراگربگذارد ، جنبش باد بهار اگر بگذارد ، غمزه آن شهسوار اگر بگذارد ، ناله جانسوز تار اگر بگذارد ، سلسله زلف یار اگر بگذارد ، توبه کند پیش پپر صومعه دهقان ، مغبچه میگسار اگربگذارد.