مسجد جامع ورامین

مسجد جامع ورامین از نمونه های مسجد چهار ایوانی است که ساخت آن در زمان سلطان محمد اولجایتو(خدابنده ) آغاز و در دوره فرزندش ابو سعید بهادر خان تکمیل شد. تاریخ 722و 726 ه ق در شبستان و گنبد اصلی دیده می شود. این بنا در سال 815 ه ق در عهد شاهرخ تیموری مرمت شد.در ابتدای محور طولی بنا سر در آن صحن باز واقع است. طاق نماهای اطراف صحن به چهار ایوان ختم می شود که دو ایوان در محور طولی و دو ایوان در محور غربی قرار دارند. پشت ایوان اصلی گنبد خانه واقع است.عرض دهانه ایوان شرقی دو برابر دهانه بقیه طاق نماها و برابر دهانه ایوان ورودی است. از سوی دیگر عرض و ارتفاع آن به سختی دو سوم عرض و ارتفاع ایوان جنوبی می شود. به این ترتیب ایوان جنوبی ایوانی مقصوره است که با سادگی و عظمت بر تمامی صحن تسلط می یابد. تسلط گنبد با قدرت و تناسب زیبا، بر تمامی ساختمان و ارتباط آن با ایوان جلوی آن از ویژگی های این مسجد است.سر در خارجی این مسجد بسیار جالب است و روی دیوارهای جانبی سر در با طرحهای اسلیمی و گره چینی و رنگ های آبی و فیروزه ای و لاجوردی کاشی کاری شده و از طرحهای استادانه و پر کار برخوردار است. این سر در از نظر طرح و اجرا شبیه سر در های مسجد جامع نطنز و مسجد جامع مظفری کرمان است.این مسجد دارای دو مناره است که روی پایه های طرفین استوار است.