امامزاده یحیی

تاریخ بنای امامزاده یحیی ماه محرم سال 707 ه ق است. سبک معماری مقبره شباهت زیادی به مسجد جامع و برج علاءالدین دارد. ورودی بنا در جهت شمال، دارای حیاط وسیعی است که از آن به عنوان گورستان استفاده شده است. سیاحان بازدید کننده از امامزاده یحیی همگی از کاشی های شفاف و زیبای آن در سفر نامه های خود تعریف و تمجید کرده اند، ولی متاسفانه اثری از آن کاشی ها بر جای نمانده است.
بنای امامزاده یحیی یکی از چند اثر تاریخی دوره مغول است که هنوز در ورامین بر جای مانده و با گنبد زیبای آجری در محوطه گورستان محصور است.
اهمیت تاریخی این امامزاده مرهون تزئینات، گچبری و کتیبه برجسته آن که به خط ثلث نوشته شده است. ساختمان بقعه بر خلاف نمای بیرونی آن تزئینات عالی گچبری دارد و تاریخ محرم سال 707 ه ق بر کتیبه آن موجود است و نام ابو محمد الحسن بن مرتضی بن حسین محمد بن ابی زید بر آن حک است. بنای مقبره دارای گنبد بزرگ آجری است که در بدنه آن هشت دریچه مشبک تعبیه شده و تهویه هوا و تامین نور داخل صحن را تامین می نماید.
این بقعه محراب کاشی کاری بسیار نفیسی به تاریخ 663 ه ق اثر علی بن محمد ابی طاهر را در خود جای داده بود که اکنون در موزه متروپولیتن نیویورک نگه داری می شود.
روی مزار، سنگ قبری به شکل محراب با تاریخ 750 ه ق وجود داشت که اکنون در موزه آرمیتاژ جای دارد. این سنگ امضای دو نفر از افراد خاندان کاشی ساز معروف کاشان به عنوان سازنده دیده می شود. داخل صحن شجره نامه ای موجود است که نسب امامزاده را به امام حسن (ع) می رساند.