اسفراین

معرفی شهر اسفراین

اقوام آریایی پس از ورود به ایران در نقاط مختلف مسکن گزیدند،اسفراین از اقامتگاه های اولیه آریاییان بوده است.این ناحیه قسمتی از سرزمین پارت ها نیز به شمار می آمد.در زمان اشکانیان و ساسانیان اسفراین جزءابر شهر نیشابور بوده و از اهمیت خاص داشته است.روستا های آبادوپر آب ومزارع سرسبز این دیار ،نشان از آشنایی قدیم مردم این محل با شیوه های آبیاری و سد سازی دارد.سد مهار که احتمالا مربوط به دوره ساسانیان است و بعدها توسط تیموریان تعمیر و مرمت شده،موید نظر است.اسفراین در لغت از دو کلمه سپهر،یا اسپر و آیین یافت شده و برخی معتقدند به نام بانی آن که اسفندیار بوده ،به این نام خوانده شده است.در تاریخ ‍‍ ثعالبی از اسفراین به عنوان شهرکی از نیشابور نام برده است.اسفراین در زمان حمله اعراب نیز آباد بوده و عبدالله ابن عامر حکومت و فرمانروایی اسفراین را بدون مقاومت به دست گرفته است. در حمله مغول نیز همراهشهرهای دیگر اسفراین به خاک و خون کشیده شد و در سال
737 هجری به تصرف سربداران در آمد و امیر عبد الرزاق به نام خویش سکه زد و مذهب شیعه دوازده امامی معمول گشت.اسفراین در حمله تیمور نیز غارت شد .شهر قدیمی اسفراین در دوره افشاریه با خشکسالی و ویرانی روبرو شد و مردم به میان آباد که محل شهر فعلی اسفراین است ،کوچیدند و این روستا رشد کردو اکنون شهرستانی مستقل است که دارای بخش های مرکزی،بام وصفی آباد می باشد.
مردم اسفراین از چهار قوم تشکیل شده اند که شامل تات ها(فارس ها)ترک ها ،کردهاوهزاره ها(بربری ها)می باشند.