شیراز

معرفی شهر شیراز

نام شیراز، در کتیبه‌های هخامنشی تخت جمشید خوانده شده است. اشیاء و ظروف تاریخی و مسکوکاتی که هم اکنون در موزه متروپولیتن نیویورک موجود است، از مجد و عظمت شیراز در عهد سلوکی‌ها، اشکانیان و ساسانیان گواهی می‌دهد. در کاوش‌هاس منطقه قصر ابونصر معلوم شد که این بنا به اواخر دوران اشکانی یا اوایل دوره ساسانی تعلق داشته و چند مهره نیز که نام اردشیر و شیراز بر آن نوشته شده، به دست آمده است.طبق روایات اساطیری، شیراز در زمان فرزند تهمورث – دومین پاشاه پیشدادی- ساخته شده است. در زمان خلفای اسلامی، اعراب چندین بار به شهر استخر حمله کردند که بر اثر مقاومت ساکنان آن، شهر سخت آسیب دید. به مرور شیراز مقر حکمرانان عرب و مأموران خلفای اموی و عباسی شد. با کاسته شدن از عظمت، وسعت و جمعیت شهر استخر، بر رونق شیراز افزوده شد. در سال 281 هـ ق. عمرولیث دومین پادشاه صفاریان،‌ بناهای متعددی از جمله یک مسجد جامع در شیراز احداث کرد و به رونق بیش از پیش این شهر افزود.
دیلمیان بر آبادانی شیراز افزودند. خصوصاً عضدوالدوله دیلمی ( 372 – 366هـ ق) در مجد و عظمت شهر و رفاه مردم آن کوشش بسیار کرد. دردوران صفویه شیراز مرکز ایالت فارس بود و امامعلی خان، حکمران فارس بناهای بسیاری در این شهر پی‌ریخت.در سال 1079 هـ ق، شیراز بر اثر جاری شدن سیل سهمگین ویران شد و بسیاری از آثار تاریخی آن از میان رفت. در اواخر دوره صفویان نیز افغان‌ها این شهر را مورد حمله قرار دادند و خرابی‌های بی‌شمار به آن وارد آوردند. در سال 1142 هـ . ق. تقی‌خان شیرازی اعلام استقلال کرد وسر از فرمان نادر بر تافت. نادر شاه انبوهی از لشکریان خود را به جنگ با حاکم شیراز و تصرف شهر فرستاد و بعد از چهار ماه و پانزده روز محاصره ، شیراز به تصرف سپاهیان نادر درآمد و لشکریان غالب، بسیاری از مردم بی‌گناه را قتل عام کردند. پس از این واقعه وحشتناک،‌ بیماری طاعون بیش از 14 هزار نفر از مردم شهر را از پای درآورد.در سال 1180 هـ.ق کریمخان زند شیراز را مقر حکومت خود قرار داد و برای عمران و آبادانی آن کوشید.هنگامی که آغامحمدخان قاجار در سال 1207 هـ.ق، به شیراز دست یافت، امر به ویرانی باروی شهر داد. بعدها بارویی دیگر نیز ساخته شد که بر اثر زلزله سال 1339 هـ.ق بسیاری از قسمت‌های آن فرو ریخت. شیراز طی چند دهه اخیر توسعه و گسترش جالب توجهی یافته و به یکی از شهرهای مهم و زیبای ایران تبدیل شده است. محیط مساعد شیراز در ادورا گوناگون دانشمندان، سخنوران و نویسندگانی بزرگ را در دامان خود پرورده است که آثار جاویدان آن‌ها میراث علمی و ادبی ایران را زنده و جاوید نگاه خواهد داشت.